درمان غیر جراحی
تنها شکستگی های شافت بازو در بزرگسالان که می توان انتظار عملکرد رضایت بخشی از آن را داشت ، پس از درمان بدون جراحی ، حداقل جابجا شده و یا شکستگی های جدا شده اولنا را به طور پایدار کاهش داده است ، بدون هیچ گونه مصالحه ای در مفصل رادیولنار.
در همه موارد دیگر ، اگر به دلیل سازش شدید در بافت نرم یا عدم توانایی بیمار برای عمل جراحی ، درمان غیرعامل لازم باشد ، نتیجه عملکرد به طور حتم بهینه نخواهد بود.
اصول اساسی درمان غیر جراحی شکستگی شافت بازو بزرگسالان عبارتند از:
مفاصل مچ دست و آرنج باید در گچ گنجانده شوند
توجه: مکای و همکاران و Sarmiento & Latta نشان می دهد که در شکستگی های جدا شده اولنار ، شکاف بالای آرنج لازم نیست.
در هر صدمه ای که انتظار می رود تورم پیش رونده باشد ، گچ باید کاملاً پر شود و در تمام طول خود شکافته شود
فرم کلی بازو باید بازیابی شود
مفصل آرنج در خم شدن 90 درجه بی حرکت است
گچ نباید بیش از چین پروکسیمال فلکسور کف دست باشد ، به منظور اجازه خم شدن کامل مفاصل MCP انگشتان.
انگشت شست نباید در گچ باشد
زنجیر بازوی پهن – یقه و بند بند
زنجیر بازو پهن به یقه و بند بند ترجیح داده می شود.
یقه و دستبند می تواند باعث خم شدن اولنار به دلیل افتادن گچ در بازو شود ، هنگامی که عضلات بازو از بین می رود.
تعظیم اولنار به این دلیل تولید می شود که مچ دست هنوز محکم توسط یقه و دکمه نگه داشته می شود.
مراقبت های بعدی به دنبال درمان غیر جراحی
مهاربندی عملکردی
در شکستگی های شافت بازو نسبتاً ساده که مجبور شده اند بدون جراحی درمان شوند و در اشعه ایکس پیگیری نشده اند ، ممکن است مهاربندی عملکردی در نظر گرفته شود ، به عنوان وسیله ای برای تقویت توان بخشی.
تغییر روش درمان
در مواردd که در ابتدا درمان غیر جراحی به دلایل بافت نرم یا پزشکی عمومی تشخیص داده شده بود ، ممکن است وضعیت بیمار تا حدی بهبود یابد که بتوان در درمان جراحی تجدید نظر کرد.
چنین تصمیمی باید در عرض 3 هفته از زمان جراحت گرفته شود ، فراتر از آن مرحله کاهش رضایت بخش چنین شکستگی هایی امکان پذیر نیست.