شكستگي هاي داخل مفصلي ديستال هـومروس در بزرگـسالان بـه عنـوان يكـي از جنجـاليتـرين
بحثهاي جراحان ارتوپدي در آمده است. بينظميهاي كوچك در سطح مفصلي آرنج معمـولاً سـبب از دسـت رفـتن
عملكرد مفصل ميشود. اين عارضه را با جراحي باز دقيق همراه با فيكساسيون محكم مـيتـوان كـاهش داد. تكنيـك
جراحي خلفي به همراه استئوتومي اوله كرانون و فيكساسيون توسط دو Plate طرفـي بـه عنـوان شـيوه اسـتاندارد
جراحي اين نوع شكستگيها به خصوص در تيپهاي C آن ميباشد. هدف اصلي اين مطالعـه بررسـي نتـايج درمـان
جراحي شكستگيهاي داخل مفصلي ديستال هومروس ميباشد.
شكستگي داخل مفصل ديستال هومروس يـك شكـستگي نسبتاً شايع است كه افراد جوان فعال از نظر فيزيكي را درگير ميكند. اين شكستگي داخل مفصلي، داراي عـوارض شـديدي از جملــه كــاهش دامنــه حركــت ROM و آســيب عناصــر 1عصبي- عروقي با توجه به نزديكي اين عناصر ميباشد. عوارض آن ميتواند ناشي از خود بيمـاري يـا ناشـي از روشهاي درماني اعمال شده به بيماران باشد كه در مـورد شكستگي داخل مفـصل ديـستال هـومروس، عمـل جراحـي اصليترين روش درماني ميباشد. به صـورت كلـي درمـان و در شكــستگيهــاي ديــستال هــومروس مــشكل اســت بزرگـسالان بـه خـاطر كـاهش تـراكم اسـتخوان و افـزايش تخريب مفصل به واسطه تروما نيز مشكلتر خواهد بود، هـر چند وجود بيماريهاي همراه و تحمل كم نسبت به بيحركت نگه داشتن مفصل نيز ممكن است از عوامل مؤثر در عملكرد نامناسب مفصل پس از درمان باشـند. در مطالعـهاي كـه در براي بررسي پيامـد سال 2004 توسط Aslam و همكاران عملكردي شكستگيهـاي داخـل مفـصل ديـستال هـومروس انجام شده بود، 26 بيمار به مدت 2 سال پيگيـري شـدند كـه عمل جراحي ORIF باعث ايجاد سـطح مناسـبي از رضـايت بيماران و بازگشت مناسبي از سطح عملكـرد بيمـاران شـده بود. 85 %بيماران از پيامد نهايي راضي بودنـد و 75 %آنهـا به سطح شـغلي قبـل از آسـيب برگـشتند . در مطالعـهاي كـه Ozder و همكاران در سـال 2002 بـر روي 34 بيمـار داراي شكستگي داخل مفـصل ديـستال هـومروس انجـام دادنـد، مشخص شد كه نتايج درمان جراحي بـر اسـاس معيارهـاي Jupiter در 7/17 %بيمـــاران عـــالي و در 8/11 %بيمـــاران نامناسب و بد بوده است كه نتايج عالي و خوب در مردان بـا شكستگيهاي بسته، بيماران 20 تا 40 ساله و در كساني كـه استئوتومي اوله كرانون شده بودند، بيشتر بود.
با توجه به اينكه در بررسيهـاي بـه عمـل آمـده مطالعـه مشابهي براي بررسي پيامدهاي پس از جراحـي بيمـاران در ايران انجام نشده است، در اين مطالعـه عـوارض و وضـعيت عملكرد بيماران مبتلا بـه شكـستگي داخـل مفـصلي ديـستال هومروس جراحي شده تا 6 ماه پس از جراحي بررسي شـد. در اين طرح در نظر گرفته شد تا با شناسايي بيماران جراحي شده در طـول سـالهـاي 1380 تـا 1384 بـه بررسـي نتـايج جراحي از نظر Union و دامنـه حركـت و نيـز شـاخص هـاي رضايت بيمار و عملكرد شغلي بيمار پرداخته شود. نتايج ايـن مطالعه در بـه دسـت آوردن نتـايج جراحـي در ايـران بـراي مقايسه با نتايج كشورهاي ديگر ميتواند كاربرد داشته باشد. ضمن اينكه به عنوان اهداف فرعي عوامل زمينـهاي مـؤثر بـر نتايج درمان نيز شناسايي خواهد شد.
نتيجه گيري
تــرميم جراحــي شكــستگي داخــل مفــصلي ديــستال هــومروس (بــه خــصوص بــا تكنيــك خلفــي همــراه بــا استئوتومي اوله كرانون بـه دليـل ديـد مناسـب، ارزيـابي روتين عصب اولنـار و فيكـساسيون پايـدار داخلـي ) يـك روش مؤثر ميباشد كـه سـبب بـازتواني زودرس بيمـار ميگردد. توصيه ميگردد جهـت درمـان شكـستگيهـاي داخـل مفصلي ديستال هومروس در بالغين به خصوص در تيپ C از اپـروچ خلفـي همـراه بـا اسـتئوتومي اولـه كرانـون استفاده گردد. چراكه بـر مبنـاي نتـايج ايـن تحقيـق ، ايـن روش درماني نتايج بسيار خوبي داشته است.