وقتی صحبت از عبارت رباط صلیبی می شود منظور بیشتر ACL است اما درستر آن این است رباط صلیبی شامل جفت رباطی است که به صورت ضربدری X در جلو و پشت زانو استخوان لگن را به استخوان درشت نی (ساق) متصل می کند.رباطی که در جلو زانو قرار دارد ACL یا رباط صلیبی قدامی و رباطی که در پشت زانو قرار دارد PCL یا رباط صلیبی خلفی نام دارد.البته بیشترین آسیب را رباط صلیبی قدامی یا همان ACL دارد که در ادامه مطلب به آن کامل می پردازیم.
در شکل زیر آناتومی رباط صلیبی را مشاهده می کنید :
رباط صلیبی قدامی (ACL)
رباط صلیبی قدامی (ACL) یکی از جفت رباط صلیبی (دیگری رباط متقاطع خلفی است) در زانوی انسان است. این دو رباط را رباط های “صلیبی شکل” نیز می نامند، زیرا به صورت متقاطع قرار گرفته اند. در مفصل خفه کننده چهارپا (مشابه با زانو)، بر اساس موقعیت آناتومیکی آن،
از آن به عنوان رباط متقاطع جمجمه ای نیز یاد می شود. اصطلاح صلیبی به معنی ضربدر است. این نام مناسب است زیرا ACL از رباط متقاطع خلفی عبور می کند و “X” را تشکیل می دهد. این ماده از مواد قوی و فیبری تشکیل شده است و به کنترل حرکت بیش از حد کمک می کند. این کار با محدود کردن تحرک مفصل انجام می شود.
رباط صلیبی قدامی یکی از چهار رباط اصلی زانو است که 85 درصد نیروی بازدارنده را برای جابجایی قدامی تیبیا در 30 و 90 درجه خم شدن زانو تامین می‌کند. ACL آسیب دیده ترین رباط از چهار رباط واقع در زانو است.
رباط صلیبی خلفی (PCL)
PCL – شبیه به رباط صلیبی قدامی (ACL) – استخوان ران (فمور) را به استخوان ساق پا (درشت نی) متصل می کند. اگرچه PCL بزرگتر و قوی تر از ACL است، اما PCL نیز ممکن است پاره شود.
پارگی PCL کمتر از 20 درصد از آسیب های رباط های زانو را تشکیل می دهد. آسیب هایی که باعث پارگی PCL می شوند اغلب به برخی از رباط ها یا غضروف های دیگر زانو نیز آسیب می رسانند. در برخی موارد، رباط همچنین می تواند تکه ای از استخوان زیرین را بشکند.