استفاده از آنکور سوچر در شکستگی کشکک

Suture anchors

1. اصول
   مفصل کشاله ران از نظر تحمل وزن زانو از نظر بیومکانیکی بسیار تحت فشار است. هرگونه سازش در سطح مفصل احتمالاً منجر به بیماری مفصلی تحلیل برنده می شود. بنابراین ، در شکستگی های کشکک بسیار مطلوب است که برای کاهش آناتومیکی سطح مفصل و تثبیت پایدار تلاش کنیم.

یک هدف درمانی اضافی ترمیم عملکرد مکانیسم اکستنسور زانو است و اجازه حرکت اولیه زانو را می دهد.

آماده سازی و دسترسی بیمار

آماده سازی بیمار
این روش به طور معمول با بیمار در حالت خوابیده و زانو در حالت خم 30 درجه انجام می شود.

اپروچ

برای این روش از یک روش طولی میانی محوری استفاده می شود.

ریداکشن و فیکسیشن

از بین بردن

مفاصل زانو و خطوط شکستگی باید شست و شو و از لخته خون و بقایای کوچک پاک شود تا امکان بازسازی دقیق فراهم شود.

ریداکشن

قطعات بزرگتر با استفاده از فورسپس نوک تیز کاهش می یابد.

شکستگی ساژیتال با خم شدن زانو به راحتی کاهش می یابد.

ریداکشن توسط یک یا دو فورسپس انجام می شود.

کاهش را با لمس سطح رتروپاتلار بررسی کنید.

تثبیت موقت
با کاهش شکستگی ، دو سیم K از طریق پیچ پیچ برنامه ریزی شده وارد می شوند

تثبیت

سوراخ های مته بر روی سیم های K ایجاد می شوند.

آنکور سوچر با نخی که از سوراخ خارج می شود وارد می شود.

هنگامی که از این آنکورها به صورت جفت استفاده می شود ، کوک به جفت خود گره خورده است تا از تثبیت خوب اطمینان حاصل شود.

مراقبت های بعدی به دنبال فیکس آنکورسوچر

عملکرد فعال زانو به مکانیسم دست نخورده دست ، کشکک متحرک ، مفصل کشکک استخوان ران و عضله به خوبی حفظ شده نیاز دارد.

از آنجا که از آنکورسوچر فقط در شکستگی های استخوان کشکک ساژیتال استفاده می شود و این شکستگی اکنون با آنکور به صورت استئالیزه شده است ، زانو ممکن است آزادانه و بدون محافظت بعد از عمل جابجا شود.

تمرینات حرکتی کنترل شده زودهنگام با تمرینات تقویت عضله چهار سر ران ثابت ترکیب می شوند. افزایش تدریجی بارگذاری مفصل کشکک ران و استخوان ران به عوامل زیادی بستگی دارد و نیاز به برنامه های منفرد برنامه ریزی شده ، طراحی شده توسط جراح و فیزیوتراپیست ها دارد.

درمان عملکردی

ثابت شدن کشکک به طور کلی کاملاً پایدار است. تحرک اولیه و پیشرونده پس از جراحی مفید است. تمرینات عضله چهار سر ران ایزومتریک استاتیک باید از روز 1 بعد از عمل شروع شوند.

پس از آن ، باید بر حرکت فعال مفصل زانو و مفصل ران تأکید شود.

تحمل وزن

آتل زانو قابل جدا شدن است و تا زمان بهبودی پوست در 2 هفته زمان می برد و کنترل خوب عضلات چهار سر ران به دست می آید. تحمل وزن کامل ممکن است از روز 1 بعد از عمل با زانوی مستقیم ، با استفاده از عصا یا واکر انجام شود.

پیگیری

عکسبرداری باید در هفته های 2 ، 6 و 12 انجام شود. در صورت تأخیر در بهبود شکستگی ، ممکن است دوره طولانی تری لازم باشد.