درمان شکستگی ساده و مارپیچی استخوان پروگزیمال فمور

بیشتر شکستگی های شافت استخوان ران در صورت عملی با استفاده از میخ زدن داخل حفره استخوان تحت درمان قرار می گیرند.

درمان غیر جراحی فقط به طور موقت انجام می شود. درمان غیر جراحی برای موارد استثنایی محفوظ است ، به عنوان مثال اگر شرایط عمومی پزشکی اجازه بیهوشی بی خطر را ندهد.

پایداری نسبی برای شکستگی های عرضی یا مایل کوتاه تک صفحه مناسب نیست ، زیرا تمام سویه های ایمپلنت و بافت در یک مکان متمرکز شده اند. پایداری مطلق بدون حرکت بین قطعه ای مورد نیاز است. این با آبکاری فشرده سازی حاصل می شود ، که به یک روش باز نیاز دارد.

درمان غیر جراحی با منابع محدود
اشتراک گذاری

شکستگی های شافت ران در حالت عادی با استفاده از میخ زدن داخل حفره تحت عمل جراحی قرار می گیرند.

فقط در صورتي كه براي درمان جراحي هيچ تسهيلات و مهارتي وجود نداشته باشد ، بايد براي درمان شکستگي بدون عمل در نظر گرفته شوند.

درمان غیر جراحی به این معنی است که بیمار حداقل به مدت 6-8 هفته و اغلب 10-12 هفته در نوعی کشش باشد.

درمان با کشش ساده تر از جراحی به نظر می رسد. با این حال ، این به مهارت کاربردی و نظارت دائمی در کل دوره درمان نیاز دارد.

درمان اولیه معمولاً کشش پوست است که بعداً به کشش اسکلتی تبدیل می شود.

معایب کشش طولانی مدت پوست عبارتند از:

شل شدن
انقباض
اصطکاک
آلرژی

اگر احتمال دارد بیش از 24 ساعت از کشش پوست استفاده شود ، با استفاده از کشش پوستی همیلتون-راسل می توان راحتی بیشتر بیمار و کنترل بهتر شکستگی استخوان ران را به دست آورد.

اصل موازی نیروها تعیین می کند که کشش صافی به سمت بالا و کشش طولی کشش پوست باعث ایجاد تفکیک نیرو در خط استخوان ران می شود .

این پیکربندی کششی همچنین امکان کنترل چرخش ، توسط تنظیم پولی بالای زانو را به سمت راست فراهم می کند.

عوارض کشش اسکلت

جراحان به دلیل عوارض جدی متعدد از کشش اسکلت دور شده اند. این شامل:

عفونت های دستگاه پین
هدر رفتن عضله
بی حرکتی طولانی مدت در بستر با ایجاد زخم بستر
افزایش استفاده از منابع (مراقبت های پرستاری)
کمتر از شکستگی کافی

• عفونت دستگاه پین ​​- در صورت شل شدن پین یا عفونت دستگاه پین ​​، مراحل زیر باید انجام شود:

تمام پین های درگیر را برداشته و پین های جدید را در مکانی سالم قرار دهید.
با استفاده از کورتاژ و آبیاری ، محل های سنجاق را در سالن عمل از بین ببرید.
برای راهنمایی درمان مناسب آنتی بیوتیکی در صورت لزوم ، نمونه هایی را برای مطالعه میکروبیولوژیک تهیه کنید.

از بین بردن عضلات – بیمار در حال کشش بی حرکت است و بیمار باید با منابع فیزیوتراپی آموزش ببیند تا به طور مداوم تمرینات تخت را برای همه گروه های عضلانی انجام دهد.

پیشگیری از بسترهای تختخواب – مراقبت از پرستار مشخصه اصلی پیشگیری از ایجاد بستر بستری است ، از جمله بررسی منظم پوست و حرکت دقیق و توجه به قسمت خلفی بدن که وابسته است.

بی حرکتی طولانی مدت در رختخواب – بیماری که به مدت 12 هفته در رختخواب نگه داشته می شود ، استفاده طولانی و گران از منابع بیمارستانی است و فقط در مواردی که گزینه دیگری وجود ندارد باید از آن استفاده شود.

کاهش ضعیف شکستگی – کشش باعث ایجاد طول می شود ، اما دستیابی به ترازبندی و چرخش دقیقاً دشوار است ، که اغلب منجر به برخی از سوred کاهش استخوان ران می شود. ممکن است برای اصلاح کوتاه شدن ، سوign تراز یا سو mal تحرک قابل توجه به استئوتومی دیرهنگام نیاز باشد.

اقدامات اولیه

ABC مراقبت های اولیه برای آسیب دیدگان همیشه بر درمان شکستگی اولویت دارد. پس از اطمینان از ایمنی بیمار ، از شکستگی استخوان ران استفاده کنید.

در درمان شکستگی شاخه استخوان ران مهم است که در اسرع وقت ، و قطعاً قبل از انتقال بیمار ، کل پا شکسته شود.

برای این منظور ، شما به دو تخته یا آتل محکم در امتداد ساق پا ، کاملاً پر شده ، یکی در جنبه داخلی پا و دیگری در امتداد ساق پا و بدن در جنبه خارجی نیاز دارید.

هر نوع ماده نرم مانند لباس ، پتو و غیره می تواند به عنوان بالشتک اضطراری استفاده شود.
سپس آتل ها باید توسط باند اطراف هر دو آتل و … در محل خود نگه داشته شوند.

پا و همچنین بدن

اگر هیچ تخته ای در دسترس نباشد ، با آتل زدن پای شکسته به پای آسیب دیده ، و در بین آن پر کردن ، می توان مقداری تثبیت را به دست آورد.

این روزها بسیاری از خدمات آمبولانس با آتل های کششی سبک سبک پیشرفته کار می کنند.

روش دیگر آتل زدن استفاده از کشش پوست در ترکیب با آتل توماس است.

آتل توماس بی حرکتی بسیار خوبی برای حمل و نقل بیمار دارد. متأسفانه در دسترس بودن آتل توماس تا حدودی محدود است.

برای جلوگیری از فشار بیش از حد حلقه آتل به پرینه ، باید با احتیاط زیادی استفاده شود ، در صورت لزوم از بالشتک مناسب استفاده شود.

کشش پوست

در صورت عدم وجود آتل توماس ، کشش پوست در انتهای تخت با 7 کیلوگرم درمان اولیه شکستگی استخوان ران است.

توجه: با هرگونه کشش طولی ، باید پایه تخت را بلند کرد و بستر را کج کرد ، تا از کشش وزن بیمار به پایین تخت جلوگیری کند.
با بستر کج ، وزن بیمار به عنوان ضد کشش عمل می کند.

این عکس یک کیت چسبندگی پوست موجود در بازار را نشان می دهد.

قبل از استفاده از نوار چسبنده ، پوست را با گل حنا آغشته کنید.

نوار سپس زیر سطح شکستگی روی جنبه های میانی و جانبی پا قرار می گیرد و با دقت از ایجاد چین و چروک جلوگیری می کند.

برای جلوگیری از ایجاد تاول ، لازم است که چسبندگی پوست بدون چین و چروک در ماده چسب اعمال شود و باند پوششی نباید کشسان باشد.

اگر چین خوردگی اجتناب ناپذیر باشد ، به دلیل کانتور اندام ، ناحیه چین خورده باید برداشته شود ، تا حدی به صورت عرضی شکاف خورده و لبه ها روی هم قرار بگیرند.

هنگامی که نوار چسب به طور رضایت بخشی در محل قرار گرفت ، اطمینان حاصل کرد که قسمت تحتانی پر شده روی ملافه قرار دارد ، یک باند غیر کششی مارپیچی با دقت دور اندام از بالای زانو تا بالای نوار پیچیده می شود.

بانداژهای پوشاننده را به صورت مارپیچی روی هم قرار دهید.
نوار کششی باید فقط در سطح شکستگی اعمال شود.

کشش اسکلتی از طریق پین درشت نی (کشش Perkin)

به محض این که تصمیم گرفته شود که کشش درمان قطعی است ، باید تبدیل به کشش اسکلتی انجام شود.

آماده سازی
بسته بندی با:

حوله های استریل
ضد عفونی کننده
سرنگ
سوزن
بی حس کننده موضعی
چاقوی جراحی با تیغه نوک تیز
شارپ پین Steinmann یا پین Denham را نشانه گرفت
جیکوبز با دسته T چاک کرد
رکاب

بیهوشی
پس از آغشته کردن پوست با ضد عفونی کننده و کشیدن حوله های استریل ، یک بولوس بی حسی موضعی (5 میلی لیتر لیگنوکائین 2٪) در هر طرف از غده استخوان درشت نی ، به پوست جانبی در محل پیشنهادی قرار دادن سنجاق و از نظر پزشکی در محل پیش بینی تزریق کنید. نقطه خروج ، نفوذ به پایین استخوان بازه.

درج سنجاق
در نقطه ورود ، یک برش چاقو از طریق پوست با چاقوی جراحی نوک تیز ایجاد می شود.

یک Steinmann یا ترجیحاً یک پین Denham که در دسته T سوار شده است ، به صورت دستی در نقطه ای حدود 2 سانتی متر پشتی به توبروزیته استخوان درشت نی وارد می شود.

از آنجا که احساس می شود پین به قشر دور نفوذ می کند ، بررسی کنید که خروجی با ناحیه نفوذ بی حسی موضعی مطابقت داشته باشد. در غیر این صورت ، بی حس کننده موضعی اضافی تزریق کنید. هنگامی که نقطه سنجاق محل خروج خود را به طور واضح اعلام کرد ، یک برش کوچک با ضربات چاقو در پوست پوشاننده ایجاد کنید.

هنگامی که پین ​​در محل قرار گرفت ، اطمینان حاصل کنید که هیچ کششی روی پوست در نقاط ورود و خروج وجود ندارد. در صورت وجود ، یک برش تسکین دهنده کوچک ممکن است لازم باشد.

مهم است که رکاب آزادانه در اطراف پایه کششی متحرک باشد ، تا از چرخش پایه در داخل استخوان جلوگیری کند. پین های چرخشی به سرعت شل می شوند و به طور قابل توجهی خطر ابتلا به عفونت ردیابی پین را افزایش می دهند.

مراقبت از سایت پین
پروتکل های مختلف مراقبت های ویژه برای جلوگیری از عفونت دستگاه پین ​​توسط متخصصان در سراسر جهان ایجاد شده است. بنابراین ، هیچ پروتکل استانداردی برای مراقبت از سایت پین در اینجا قابل بیان نیست. با این وجود ، نکات زیر توصیه می شود:

مراقبت های بعدی باید تا زمان برداشتن کشش از همان پروتکل پیروی کنند.
محل های قرار دادن سنجاق باید تمیز باشد. هرگونه پوسته یا ترشح باید برداشته شود. سنجاق ها ممکن است با محلول نمکی و / یا محلول ضدعفونی کننده / الکل تمیز شوند. دفعات تمیز کردن به شرایط بستگی دارد و از روزانه به هفتگی متفاوت است اما باید با اعتدال انجام شود.

هیچ نوع پماد یا محلول آنتی بیوتیکی برای مراقبت های معمول در محل پین توصیه نمی شود.
پانسمان معمولاً با متوقف شدن تخلیه زخم ضروری نیست.
محل های قرار دادن سنجاق برای دوش گرفتن یا استحمام با آب تمیز نیازی به محافظت ندارند.
بیمار یا مراقب باید روش تمیز کردن را بیاموزد و اعمال کند.

کاهش
کشیدن استخوان ران (وزن در انتهای کشش) باید به اندازه کافی برای اصلاح طول و کاهش شکستگی باشد.

برای کشش نگهداری معمولاً 10٪ از وزن بدن بیمار کافی است.

کشیدن باید همیشه با استخوان ران همسو باشد. برای این منظور ، ارتفاع قرقره روی تیر بالکان باید قابل تنظیم باشد.

برای جلوگیری از افتادگی خلفی در محل شکستگی ، ران باید روی یک گوه کف فوم مثلثی شکل یا با بالشهای تا شده پشتیبانی شود.

کنترل طول و چرخش
طول و چرخش باید روزانه بررسی شود.

طول با مقایسه با پای آسیب دیده اندازه گیری می شود. هر دو پا در موقعیت های قابل مقایسه ای قرار می گیرند و فواصل از ستون فقرات ایلیاک فوقانی ، از بالای زانو ، تا ملاقه داخلی ، اندازه گیری و مقایسه می شود.

تنظیم ، در صورت نیاز ، با افزایش یا کاهش وزن کشش انجام می شود. اشعه ایکس کنترل باید حداقل در 4 هفته اول در صورت امکان هر هفته انجام شود.

اگر زاویه میانی / جانبی در محل شکستگی آناتومیک باشد ، این خط از یک سوم مرکزی کشکک عبور می کند.

چرخش و نگهداری دورسی فلکشن در مچ پا می تواند با استفاده از یک جوراب چسبنده در قسمت جلوی پا با یک بند ناف روی یک قرقره بر روی تیر بالکان حاصل شود. این قرقره باید از یک طرف به طرف دیگر قابل تنظیم باشد تا چرخش را کنترل کند.

شکستگی دیستال استخوان ران
شکستگی قسمت سوم ران با سهولت بیشتری با استفاده از قاب براون قابل کنترل است.

به منظور جلوگیری از جابجایی خلفی قطعه دیستال ، زاویه قاب بالشتک برای حمایت از قطعه دیستال ، با بالشتک مناسب به هم نزدیک می شود.

اصلاح بستر ، همانطور که نشان داده شده است ، به محض اجازه حل شدن درد ، امکان تحرک زود هنگام زانو را فراهم می کند.

از تشک اسپلیت استفاده شده تا بتواند نیمه پایینی پایه تخت را بر دارد.

با برداشتن نیمه پایین بستر و شفت ران به طور کامل توسط تشک باقیمانده ، بیمار پس از مرحله حاد (7-10 روز) انسجام فعال زانو را شروع می کند.

این شامل تمرینات کششی فعال و تمرینات خمشی با کمک نیروی جاذبه فعال ، تحت نظارت یک متخصص طب فیزیکی است.

هنگامی که بیمار می تواند بدون درد و آزادانه زانو را از 0 به 90 درجه خم کند ، و می تواند با وزنه های برداشته شده به طور فعال پا را بلند کند ، می توان تحمل وزن را روی دو عصا در نظر گرفت ، گاهی اوقات از 6 هفته پس از آسیب دیدگی.

توجه: تحمل غیر وزنی شامل خم شدن لگن است که از لحاظ نظری می تواند تمایل به زاویه شکستگی بهبودی را افزایش دهد. برخی از جراحان معتقدند که تحمل وزن لمسی ، که باعث می شود استخوان ران در حالت عمودی قرار گیرد ، در این مرحله ایمن تر است.

از 8 هفته به بعد ، تحمل نسبی تدریجی وزن باید آغاز شود و در +/- 12 هفته به وزن کامل تحمل شود.