اگر سرما خورده اید باید ورزش کنید؟ در مورد تب چطور؟ شما هدف خود را تعیین کرده اید که پنج روز در هفته به باشگاه بروید. اما در روز پنجم، شما با حس بیحالی از زیر پتو بیدار می شوید. آیا باید به هر حال ورزش کنید یا در رختخواب بمانید و ریکاوری کنید؟
به گفته دکتر مایکل جونزکو، این به بیماری بستگی دارد.
متخصص ورزش و طب داخلی در مرکز پزشکی Wexner دانشگاه ایالتی اوهایو. جونزکو به لایو ساینس گفت: «من بر قانون طلایی «تست گردن» تکیه می‌کنم. این بدان معناست که هر گونه [بیماری] در ناحیه گردن و بالاترمعمولاً یک دستورالعمل کلی است که احتمالاً از بین بردن آن بی خطر است. به عنوان مثال، اگر گلو درد دارید، آبریزش بینی،سردرد یا عفونت گوش – اما بدون تب – احتمالاً در بیشتر موارد تمرین خود را می توانید انجام دهید. اما برای یک بیماری با علائم زیر گردن، احتمالاً باید در خانه بمانید. این موارد شامل مواردی مانند علائم بد گوارشی، میالژی قابل توجه [درد عضلانی] یا بدن درد، حتی تب که این نشانه بیماری سیستمیک است – می دانید که تمام بدن شما در حال افزایش این پاسخ التهابی است تا سعی کند یک بیماری سیستمیک را درمان کند. و ارزیابی مجدد کنید.”
همچنین جونزکو گفت: “این واقعاً چیزی است که ما در تلاش برای محافظت از آن هستیم.” حتی ناراحتی های گوارشی نیز می تواند بر این اندام ها تأثیر بگذارد زیرا می تواند منجر به کم آبی بدن شود که بر قلب فشار وارد می کند. (علاوه بر این، بیایید صادق باشیم: اگر هر پنج دقیقه استفراغ می کنید و به سمت دستشویی می دوید، احتمالاً تمرین شما اولویت اول شما نیست.) البته،چک کردن گردن بیشتر یک دستورالعمل است تا یک قانون سخت و سریع. به عنوان مثال، اگر گرفتگی بینی دارید که تنفس را سخت می کند، باز هم ممکن است دلیلی برای نادیده گرفتن تمرین باشد.
پس ورزش در زمان بیماری چه ضرری دارد؟
علاوه بر این واقعیت که ممکن است احساس بدی کنید، ممکن است شما را بیمارتر کند.
مطالعات نشان داده‌اند که برای مثال، دویدن ماراتن، سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کند و افراد را تا سه روز بعد در معرض خطر عفونت قرار می‌دهد. اگرچه تمرین معمولی شما احتمالا یک ماراتن کامل نیست، ورزش در زمانی که بیمار هستید می تواند استرس مشابهی را بر سیستم شما وارد کند.
جونزکو گفت: «بدن شما به قدری مشغول قرار دادن انرژی در سیستم های مورد نیاز برای ورزش است که باید آن انرژی را از سایر سیستم ها بگیرد. حتی اگر خود را بیمارتر نکنید، احتمالاً در وهله اول از مزایای ورزشی که به دنبال آن هستید، نخواهید گرفت. کالری هایی که می سوزانید احتمالاً از سوختن ماهیچه های شما ناشی می شود.
به علاوه، نتیجه اصلی ورزش از ریکاوری می‌آید و بهبودی پس از تمرین در زمانی که بیمار هستید سخت‌تر است. جونزکو گفت: “شما واقعاً فایده ای نمی بینید، زیرا تمام تلاش شما این است که در آن جلسه انفرادی زنده بمانید.” “شما واقعا بدن را تا حدی تمرین نمی دهید که بتواند به اندازه کافی ریکاوری کند.
او افزود: “در صورت شک، احتمالاً آن را کنار بگذارید.” “اگر واقعاً مطمئن نیستید که آیا باید ورزش کنید، بدن شما احتمالاً به شما می گوید که آماده نیست.” اما اگر به مدت چند روز به بدن خود گوش داده اید و احساس می کنید که احساس بهتری دارید، هنوز زمان آن نیست که تمام تمرینات خود را در ورزشگاه انجام دهید.
جونزکو گفت: “انتظار نداشته باشید که به سطح قبلی خود بازگردید.” آبرسانی مجدد، سوخت رسانی به بدن، ذخایر گلیکوژن، ذخایر انرژی به زمان نیاز دارد. (گلیکوژن ماده قندی است که عضلات شما برای ذخیره انرژی از آن استفاده می کنند.) بنابراین، در اولین روز بازگشت،من معمولاً پیشنهاد می‌کنم با نیمی از شدت تمرین معمولی‌تان شروع کنید، زیرا می‌دانید که یک یا دو روز طول می‌کشد تا دوباره به جریان کارها برگردید. ، می توانید آن را به حدود 75٪ افزایش دهید و سپس به میزان قابل تحمل بروید.”