مطالعات جراحان فنلاندی نشان می دهد – استفاده از مسکن در سن بالاتر و یا و وجود بیماری های دیگر مثل چاقی نیز بعد از عمل را افزایش می دهد
محققان فنلاندی گزارش دادند ، فاکتورهای مختلفی استفاده مداوم از مسکن را 1 سال پس از جراحی تعویض مفصل پیش بینی می کنند ، که چاقی یکی از عوامل استفاده بیشتر مسکن است.
در میان بیمارانی که شاخص توده بدنی (BMI) آنها بالاتر از 35 بود ، نسبت خطر تعیین شده برای استفاده از هر داروی مسکن یک سال پس از عمل 1.4 بود (95٪ CI 1.3-1.6). و همچنین
علاوه بر این ، طبق مطالعه آنلاین در تحقیق و درمان آرتروز ، نسبت خطر تعیین شده برای استفاده از مسکن پس از عمل 2.6 (95٪ CI 2.5-2.8) بود.
تقریباً 10-20٪ از بیمارانی که تحت تعویض مفصل ران یا زانو قرار می گیرند ، پس از جراحی همچنان درد خود را گزارش می کنند ، که ممکن است منجر به استفاده طولانی مدت از مسکن شود.
توجه اخیر بیشتر به استفاده بیش از حد از مواد افیونی در جمعیت عمومی معطوف شده است ، اما اطلاعات کمی در مورد ویژگی های بیمار و عوامل خطر مرتبط با استفاده زیاد از مسکن پس از عمل ، از جمله نه تنها مواد افیونی بلکه استامینوفن و NSAID ها نیز وجود دارد.
برای بررسی این موضوع ، 13739 مورد تعویض مفصل (6،238 باسن و 7501 زانو) برای آرتروز را در یك بیمارستان ارتوپدی فنلاند از 2002 تا 2013 بررسی كردند. اطلاعات مربوط به داروها از ثبت ملی داروها بدست آمده است.
میانگین سنی بیماران 68 سال ،61 درصد زنان و میانگین BMI 29.1 سال بود.
در 1 سال پس از جراحی ، 26.1٪ بیماران یک یا چند نسخه ضد درد را پر کرده بودند ، از جمله NSAIDs (15.5٪) ، استامینوفن (10.1٪) و مواد افیونی (6.7٪).
سن پیش بینی روشنی برای استفاده از مسکن بود ، که توسط 29٪ افراد مسن تر از 75 ، 26.2٪ افراد 65 تا 75 سال و 23.7٪ افراد کمتر از 65 سال گزارش شد (P <0.001). در یک مدل تنظیم شده ، افراد با سن بالاتر از 75 نسبت خطر نسبت به افراد کمتر از 65 سال برای استفاده از هر داروی ضد درد نسبت 1.2 (95٪ CI 1.1-1.3) داشتند. نسبت خطر در میان مسن ترین بیماران نیز برای استامینوفن بیشتر بود ، در 2.2 (95٪ CI 1.9-2.5) ، اما برای NSAID ها کمتر بود ، در 0.77 (95٪ CI 0.68-0.86).
زنان در بیشتر مواقع مسکن بیشتری نسبت به مردان استفاده می کنند(28.8٪ در مقابل 22٪ ، P <0.001) و نسبت خطر بیشتری برای هرگونه استفاده از مسکن ، با 1.2 (95٪ CI 1.1-1.3) و استامینوفن با 1.4 ( 95٪ CI 1.2-1.6) و NSAID ها در 1.2 (95٪ CI 1.1-1.3).
هنگامی که محققان مفصل جایگزین شده را در نظر گرفتند ، دریافتند که بیشتر بیماران جراحی مفصل زانو و نه مفصل ران از هرگونه مسکن بعد از عمل استفاده می کنند (28.8٪ در مقابل 23٪ ، P <0.001).
چاقی شدید (BMI بالای 35) نه تنها با هرگونه استفاده از مسکن بعد از عمل همراه بود ، بلکه با انواع مسکن ها نیز همراه بود:
استامینوفن ، RR 1.6 (95٪ CI 1.4-2)
NSAIDs ، RR 1.5 (95٪ CI 1.3-1.7)
مواد افیونی ، RR 1.4 (95٪ CI 1.1-1.8)
علاوه بر این ، کسانی که بالاترین BMI داشتند نیز از داروهای ضد درد قبل از عمل استفاده کردند (RR 1.3 ، 95٪ CI 1.2-1.4). علاوه بر این ، نسبت خطر برای استفاده قبل و بعد از عمل برای کسانی که BMI در دامنه پایین چاقی بودند ، در 30-35 افزایش یافت (RR 1.1 ، 95٪ CI 1.05-1.2 و RR 1.1 ، 95٪ CI 1.04-1.2).
محققان خاطرنشان كردند: “یافته اصلی ما این است كه چاقی با نسبت خطر بیشتری برای مصرف تمام داروهای ضد درد مورد مطالعه قبل و بعد از عمل ارتباط دارد.”
قابل ذکر است كه باید سن بالاتر و چاقی ، استفاده از مسكن را پیش بینی کنیم ، علی رغم اینكه این بیماران در برابر عوارض ناخواسته داروها بیشترین آسیب پذیری را دارند.بنابراین پزشکان باید بیماران مبتلا به چاقی (به ویژه BMI> 35 ) را در مورد افزایش خطر استفاده طولانی مدت از داروهای ضد درد و مسکن(از جمله مواد افیونی) پس از جراحی آگاه کنند.
به گفته این تیم ، محدودیت در این مطالعه کمبود اطلاعات در مورد مصرف بدون نسخه دارو است.