بر اساس یافته‌های یک تیم تحقیقاتی همراه با سیستم عصبی مرکزی، سیستم ایمنی ممکن است نقش اساسی در اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) داشته باشد، که نشان می‌دهد پیوند مغز استخوان ممکن است یک درمان جدید موثر برای بیماری تخریب‌کننده عصبی باشد. این تیم هم اختلالات سیستم ایمنی و هم سیستم عصبی را در مدل های حیوانی و بیماران مبتلا به ALS4، یک شکل جوان و به آرامی پیشرونده از این بیماری ناشی از جهش در ژن کدکننده پروتئین سناتاکسین، پیدا کردند.
این اولین مطالعه ای است که عملکرد سیستم ایمنی با واسطه سلولی را در ALS دخیل می کند و چشم انداز ایمنی غیرطبیعی با واسطه سلولی را به عنوان یک عامل کمک کننده در نه تنها ALS4، بلکه در سایر اشکال این بیماری، از جمله ALS پراکنده، افزایش می دهد.
ALS با مرگ تدریجی نورون های حرکتی مشخص می شود که به شدت توانایی بیماران را برای حرکت دادن دست ها و پاهای خود، صحبت کردن، بلعیدن و در نهایت نفس کشیدن مختل می کند. هیچ درمان وجود ندارد و تحقیقات قبلی بر روی نورون ها متمرکز شده است.
با این حال، مطالعات جدیدتر شواهدی از تعامل بین سیستم عصبی مرکزی و سیستم ایمنی نشان داده اند. مهم ترین کشف این تیم این بود که ایمنی سلولی، که شامل آنتی بادی نمی شود، در ALS4 بر اساس حضور سلول های T CD8 منبسط شده، تغییر می کند. این سلول ها به انحطاط نورون حرکتی در ALS4 کمک می کنند،
با تحقیقات بیشتر تأیید شد که نشان می‌دهد جایگزینی مغز استخوان در موش‌های ALS4 با مغز استخوان موش‌های کنترل معمولی یک درمان مؤثر بود. فواید درمانی ناشی از پیوند مغز استخوان در موش‌های ALS4 اکنون می‌تواند به عنوان درمانی برای بیماران انسانی در نظر گرفته شود.
اگرچه ALS4 یک شکل ارثی خانوادگی نادر از ALS است، اما دارای همان یافته های هیستوپاتولوژیک اصلی است که در ALS پراکنده و اکثر اشکال خانوادگی دیگر مشاهده شده است. از این رو، اگر تحقیقات آتی پاسخ نابجای سلول T CD8 را در ALS پراکنده نشان دهد،پس از آن پیوند مغز استخوان می تواند یک رویکرد درمانی جدید برای بسیاری از بیماران ALS در آینده باشد. بیماران برای تعیین اینکه آیا T-تغییر یافته است یا خیرعملکرد سلولی یکی از ویژگی های روند بیماری آنها است.