قرص ناپروکسن BP 500 میلی‌گرمی قرص‌هایی زرد رنگ و بدون پوشش هستند که علامت بین ‘NPY’ و ‘500’ در یک طرف و ساده در طرف دیگر نقش بسته است.ناپروکسن 500 در درمان آرتریت روماتوئید، آرتروز (آرتریت دژنراتیو)، اسپوندیلیت آنکیلوزان، اختلالات اسکلتی عضلانی حاد، دیسمنوره و نقرس حاد استفاده می شود.
برای کودکان و نوجوانان عوارض نامطلوب ممکن است با استفاده از کمترین دوز موثر برای کوتاه ترین مدت لازم برای کنترل علائم به حداقل برسد.
ناپروکسن 500 چیست؟
ناپروکسن یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) است. این دارو با کاهش هورمون هایی که باعث التهاب و درد در بدن می شوند، عمل می کند. ناپروکسن برای درمان درد یا التهاب ناشی از شرایطی مانند آرتریت، اسپوندیلیت آنکیلوزان، تاندونیت، بورسیت، نقرس یا دردهای قاعدگی استفاده می شود.
همچنین می توان از آن برای درمان درد حاد ناشی از سایر شرایطی که در این راهنمای دارویی ذکر نشده است استفاده کرد. قرص های تاخیری یا طولانی رهش اشکال کندتر ناپروکسن هستند که فقط برای درمان بیماری های مزمن مانند آرتریت یا اسپوندیلیت آنکیلوزان استفاده می شوند. این اشکال برای درمان درد حاد به اندازه کافی سریع عمل نمی کنند.
ناپروکسن همچنین در ترکیب با سایر داروها با نام های تجاری زیر موجود است: Aleve PM، Aleve-D Sinus and Cold، Treximet، و Vimovo.
هشدارهای درباره ناپروکسن ۵۰۰
اگر سابقه واکنش آلرژیک به آسپیرین یا دیگر NSAID (داروی ضد التهاب غیراستروئیدی) داشته اید نباید از ناپروکسان استفاده کنید.
ناپروکسان می تواند خطر حمله قلبی یا سکته مغزی کشنده شما را افزایش دهد، به خصوص اگر از آن در درازمدت استفاده کنید یا دوکس های بالایی مصرف کنید، یا اگر بیماری قلبی داشته باشد. حتی افراد بدون بیماری قلبی یا عوامل خطر ساز می توانستند هنگام مصرف این دارو دچار سکته مغزی یا حمله قلبی شوند.
از این دارو درست قبل یا بعد از عمل جراحی بای پس قلب (پیوند بای پس عروق کرونر، یا CABG) استفاده نکنید.
اگر تورم صورت یا گلو، درد قفسه سینه، ضعف، کوتاهی نفس، گفتار دوغاب، یا مشکلات بینایی یا تعادل دارید، کمک پزشکی اضطراری دریافت کنید. مصرف ناپروکسان را متوقف کنید و به پزشک خود اطلاع دهید اگر متوجه درد معده، خستگی یا ضعف، پوست یا چشم زرد، تهوع، استفراغ، حرکات خونین یا سیاه و چسبنده روده، بثورات پوستی، کاهش وزن یا افزایش وزن توضیح داده نشده، یا تورم دست ها و پاها شدید.
ناپروکسان همچنین ممکن است باعث خونریزی معده یا روده شود که می تواند کشنده باشد. این شرایط می تواند بدون هشدار رخ دهد در حالی که شما با استفاده از این دارو، به خصوص در بزرگسالان مسن تر.
توصیه های قبل از مصرف ناپروکسن ۵۰۰
ناپروکسان همچنین ممکن است باعث خونریزی معده یا روده شود که می تواند کشنده باشد. این شرایط می تواند بدون هشدار رخ دهد در حالی که شما با استفاده از این دارو، به خصوص در بزرگسالان مسن تر.
اگر به آن حساسیت داشتید نباید از ناپروکسان استفاده کنید، یا اگر تا به حال پس از مصرف آسپیرین یا NSAID دچار حمله آسم یا واکنش آلرژیک شدید شدهاید.
قبل از دادن ناپروکسان به کودک کوچکتر از ۱۲ سال از پزشک بپرسید.
از پزشک یا داروساز بپرسید که آیا استفاده از این دارو در صورت وجود برای شما امن است:
- بیماری های قلبی، فشار خون بالا، کلسترول بالا، دیابت، و یا اگر شما سیگار می کشید؛
- سابقه حمله قلبی, سکته مغزی, یا لخته خون;
- سابقه زخم معده و یا خونریزی;
- آسم؛
- بیماری کبد یا کلیه؛
- رستگاری مایع: یا
- اگر شما را آسپیرین برای جلوگیری از حمله قلبی و یا سکته مغزی.
اگر باردار هستید، نباید ناپروکسان را بخودتان برسانید مگر اینکه پزشک شما به شما بگوید. مصرف NSAID در طول 20 هفته گذشته بارداری می تواند مشکلات جدی قلب یا کلیه را در نوزاد متولد نشده و عوارض احتمالی با بارداری شما ایجاد کند.
ممکن است تغذیه با شیر مادر در حین استفاده از ناپروکسان بی خطر ن باشد. از دکترتان در مورد هر خطری بپرسید.
ناپروکسان برای استفاده هر کسی جوان تر از ۲ سال تأیید نمی شود. این دارو را بدون مشاوره پزشکی به کودک ندهید.
چگونه باید ناپروکسن را تهیه کنم ؟
استفاده از naproxen دقیقا به عنوان بر روی برچسب هدایت, و یا به عنوان تجویز شده توسط دکتر شما. این دارو را به مقدار بیشتر و یا برای مدت طولانی تر از توصیه شده مصرف کنید. از کمترین دوز که در درمان وضعیت شما موثر است استفاده کنید.
تکان تعلیق شفاهی (مایع) به خوبی درست قبل از اینکه شما اندازه گیری دوز. اندازه گیری دارو مایع با سرنگ دوز ارائه شده، و یا با یک قاشق خاص اندازه گیری دوز و یا فنجان دارو. اگر دستگاه اندازه گیری دوز داري، از داروساز خود درخواست يکی کن.
اگر مارک ها، نقاط قوت یا اشکال این دارو را تغییر دهید، نیازهای دارویی شما ممکن است تغییر کند. از داروساز خود بپرسید که آیا شما هر گونه سوال در مورد نوع ناپروکسان شما با استفاده از.
اگر کودکی از این دارو استفاده می کند، به پزشک خود بگویید که آیا کودک تغییری در وزن دارد یا نه. دوز بر اساس وزن در کودکان است، و هر گونه تغییر ممکن است دوز کودک شما را تحت تاثیر قرار دهد.
اگر از این دارو در دراز مدت استفاده می کنید، ممکن است نیاز به آزمایش های مکرر پزشکی داشته باشد.
این دارو می تواند با آزمایش های پزشکی خاصی نتایج غیرمعمول ایجاد کند. به هر دکتري که تو رو درمان ميکنه بگو که از ناپروکسان استفاده ميکني
ذخیره در دمای اتاق به دور از رطوبت، حرارت، و نور. نگه داشتن بطری محکم بسته زمانی که در حال استفاده نیست.
خواندن تمام اطلاعات بیمار، راهنمای دارو، و برگه های آموزش ارائه شده به شما. اگر سوالی داشتی از پزشک یا داروساز خود بپرسید.
چه اتفاقی می افتد اگر من از دست دوز؟
از آنجا که naproxen گاهی اوقات تنها در صورت نیاز استفاده می شود، شما ممکن است در یک برنامه منظم باشد. اگر شما در یک برنامه هستند، استفاده از دوز از دست رفته به محض اینکه شما به یاد داشته باشید. پرش دوز از دست رفته اگر آن را تقریبا زمان برای دوز برنامه ریزی شده بعدی خود را. از داروهای اضافی برای آرایش دوز از دست رفته استفاده نکنید.
موارد منع مصرف
از نوشیدن الکل اجتناب کنید. ممکن است خطر خونریزی معده شما را افزایش دهد.
از مصرف آسپیرین اجتناب کنید مگر اینکه پزشک شما به شما بگوید.
قبل از مصرف هر داروی دیگری برای درد، آرتروز، تب یا تورم از پزشک خود بپرسید. بسیاری از داروهای موجود بر روی شمارنده حاوی آسپیرین، سالیسیلات، یا داروهای دیگر شبیه به ناپروکسان (مانند ایبوپروفن یا کتوپروفن) هستند. مصرف برخی محصولات با هم می تواند باعث شود که شما بیش از حد از این نوع دارو دریافت کنید.
قبل از استفاده از آنتی آسید از پزشک خود بپرسید، و تنها از نوع توصیه پزشک خود استفاده کنید. برخی از آنتی آسیدها می توانند جذب ناپروکسان را برای بدن شما سخت تر کنند.
عوارض جانبی ناپروکسن ۵۰۰
دریافت کمک های پزشکی اضطراری اگر شما نشانه هایی از واکنش آلرژیک به ناپروکسان: خس یا مشکل تنفس; کهیر؛ تورم صورت، لب ها، زبان، یا گلو.
دریافت کمک های پزشکی اضطراری اگر شما نشانه هایی از حمله قلبی و یا سکته مغزی: درد قفسه سینه گسترش به فک یا شانه خود را, بی حسی ناگهانی و یا ضعف در یک طرف بدن, گفتار کم نور, احساس کوتاهی از نفس.
استفاده از ناپروکسان را متوقف کنید و در صورت وجود به یکباره با پزشک خود تماس بگیرید:
- کوتاهی نفس (حتی با اعمال خفیف)؛
- تورم و یا افزایش وزن سریع;
- اولین نشانه از هر بثورات پوستی, مهم نیست که چقدر خفیف;
- نشانه های خونریزی معده – مدفوع خونین یا تار، سرفه کردن خون یا استفراغ است که مانند زمین قهوه به نظر می رسد؛
- مشکلات کبدی - تهوع، درد معده فوقانی، خارش، احساس خستگی، علائم آنفولانزا مانند، از دست دادن اشتها، ادرار تیره، مدفوع رس رنگ، زردی (زرد شدن پوست یا چشم)؛
- مشکلات کلیوی – کم یا بدون ادرار کردن، ادرار دردناک یا دشوار، تورم در پاها یا مچ پا، احساس خستگی یا کوتاهی نفس؛
- سلول های قرمز خون پایین (کم خونی) – پوست کمرنگ, احساس نور سر و یا کوتاه از نفس, ضربان قلب سریع, مشکل تمرکز; یا
- واکنش شدید پوستی – تب، گلو درد، تورم در صورت یا زبان، سوزش در چشمان، درد پوست و به دنبال آن بثورات پوستی قرمز یا بنفش که گسترش می یابد (به ویژه در صورت یا بالاتنه) و باعث تاول زدن و پوست کندن می شود.
عوارض جانبی شایع ناپروکسان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- سوء هاضمه, سوزش سر دل, درد معده, تهوع;
- سردرد, سرگیجه, خواب آلودگی;
- کبودی، خارش، بثورات جلدی؛
- تورم؛ یا
- تو گوشت زنگ ميزني
چه داروهای دیگری ناپروکسن ۵۰۰ را تحت تاثیر قرار خواهد داد؟
قبل از استفاده از ناپروکسان از پزشک خود بپرسید که آیا داروهای ضد افسردگی مانند سیتالوپرام، اسیتالوپرام، فلوکستین (پروزاک)، فلووکسامین، پاروکستین، سرترالین (زولوفت)، ترازودون، یا ویلازودون را می گیرید یا نه. مصرف هر یک از این داروها با NSAID ممکن است باعث کبودی یا خونریزی به راحتی شود.
از پزشک یا داروساز بپرسید که آیا استفاده از این دارو برای شما امن است اگر شما نیز از هر یک از داروهای زیر استفاده می کنید:
- کولین استیرامین;
- سیکلوسپورین؛
- digoxin;
- لیتیوم؛
- methotrexate;
- pemetrexed;
- phenytoin یا داروهای تشنج مشابه;
- probenecid;
- warfarin (Coumadin, Jantoven) یا ر نازک کننده خون مشابه;
- یک قرص آب یا دیورتیک؛
- قلب یا فشار خون دارو; یا
- انسولین یا طب دیابت دهاني.
این لیست کامل نیست. داروهای دیگر ممکن است با ناپروکسان تعامل داشته باشند، از جمله تجویز و داروهای بیش از حد ضد، ویتامین ها، و محصولات گیاهی. همه تعاملات ممکن در این راهنمای دارو ذکر شده است.
اثر ناپروکسن ۵۰۰ روی افراد مسن تر
مطالعات نشان می دهد که اگرچه غلظت پلاسمای کل ناپروکسان بدون تغییر است، اما کسر پلاسمای بی کران ناپروکسان در افراد مسن تر افزایش می یابد. دلالت این یافته برای دوکسینگ ناپروکسان ناشناخته است. سالمندان در معرض افزایش خطر عواقب جدی واکنش های نامطلوب قرار دارند. اگر NSAID لازم تلقی شود، کمترین دوز مؤثر باید مورد استفاده قرار گیرد و برای کوتاه ترین مدت ممکن. بیمار باید به طور منظم برای خونریزی GI در طول درمان NSAID تحت نظارت قرار گیرد. برای اثر کاهش حذف در سالمندان به بخش 4.4 مراجعه کنید. درمان باید در فواصل منظم مورد بررسی قرار گیرد و در صورتی که هیچ سودی دیده نمی شود یا عدم تحمل رخ می دهد قطع شود.
کودکان (بیش از ۵ سال)
دوز 10 میلی گرم در هر کیلوگرم وزن بدن روزانه، در دو دوز تقسیم شده در فواصل 12 ساعته در کودکان بیش از 5 سال مبتلا به آرتریت روماتوئید نوجوانان استفاده شده است. ناپروکسان برای استفاده در هیچ نشانه دیگری در کودکان زیر ۱۶ سال توصیه نمی شود.
اختلال کلیوی/هپاتیک
یک دوز پایین تر باید در بیماران مبتلا به اختلال کلیوی یا هپاتیک در نظر گرفته شود. ناپروکسان در بیماران مبتلا به ترخیص کراتینین پایه کمتر از ۳۰ میلی لیتر در دقیقه ضدعقدار است زیرا تجمع متابلیت های ناپروکسان در بیماران مبتلا به نارسایی شدید کلیوی یا کسانی که در دیالیز هستند دیده شده است .
درمان باید در فواصل منظم مورد بررسی قرار گیرد و در صورتی که هیچ سودی دیده نمی شود یا عدم تحمل رخ می دهد قطع شود.
اثر در تمام بیماران ناپروکسن ۵۰۰ :
اثرات نامطلوب ممکن است با استفاده از کمترین دوز موثر برای کوتاه ترین مدت لازم برای کنترل علائم به حداقل برسد. بیماران تحت درمان با NSAIDs در دراز مدت باید تحت نظارت پزشکی منظم برای نظارت بر حوادث نامطلوب.
استفاده در بیماران مبتلا به اختلال در عملکرد کلیه:
از آنجا که ناپروکسان تا حد زیادی (۹۵٪) با دفع ادرار از طریق تصفیه گلومرولی حذف می شود، باید با احتیاط زیادی در بیمارانی که عملکرد کلیوی به طور قابل توجهی مختل شده اند استفاده شود و نظارت بر کراتینین سرم و/یا ترخیص کراتینین در این بیماران توصیه می شود. ناپروکسان در بیمارانی که ترخیص کراتینین پایه کمتر از ۳۰ میلی لیتر در دقیقه دارند، پیشگیری می شود. بیماران خاص، به طور خاص کسانی که جریان خون کلیوی به خطر می اندازد، مانند در تهی شدن حجم خارج سلولی، سیروز کبد، محدودیت سدیم، نارسایی متراکم قلب و بیماری کلیوی از پیش موجود باید عملکرد کلیوی ارزیابی شده قبل و در طول درمان ناپروکسان داشته باشد. برخی از بیماران مسن که در آنها ممکن است انتظار اختلال در عملکرد کلیوی را داشته باشند و همچنین بیمارانی که از دیورتیک استفاده می کنند نیز می توانستند در این دسته قرار گیرند. کاهش مصرف روزانه باید در نظر گرفته شود تا از احتمال تجمع بیش از حد متابلیت های ناپروکسان در بیماران جلوگیری شود.
همودیالیز به دلیل درجه بالای اتصال پروتئین، غلظت پلاسمای ناپروکسان را کاهش نمی دهد.
اثرات کلیوی:
گزارش هایی از اختلال در عملکرد کلیوی، نارسایی کلیوی، نفریت حاد اینتراستیتال، هماتوری، پروتئینوری، نکروز پاپیلر کلیوی و گهگاه سندرم نفروتیک مرتبط با ناپروکسان وجود داشته است.
استفاده در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کبد:
بیماری مزمن کبد الکلی و احتمالاً اشکال دیگر سیروز باعث کاهش غلظت کل پلاسمای ناپروکسان می شود، اما غلظت پلاسمای ناپروکسان بی کران افزایش می یابد. دلالت این یافته برای دوز ناپروکسان ناشناخته است اما استفاده از کمترین دوز موثر محتاطانه است.
همانطور که با دیگر داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی, ارتفاع از یک یا چند آزمایش عملکرد کبد ممکن است رخ می دهد. ناهنجاری های هپاتیک ممکن است نتیجه حساسیت بیش از حد باشد تا سمیت مستقیم. واکنش های شدید هپاتیت، از جمله زردی و هپاتیت (برخی موارد هپاتیت کشنده بوده است) با این دارو مانند سایر داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی گزارش شده است. واکنش متقابل گزارش شده است.
استفاده در بیماران مبتلا به اختلال قلبی عروقی:
احتیاط باید در بیماران مبتلا به فشار خون بالا و / یا نارسایی قلبی اعمال می شود به عنوان احتراق مایع و اودم در ارتباط با NSAID درمان گزارش شده است.
اگرچه رستگاری سدیم در مطالعات متابولیک گزارش نشده است، اما این احتمال وجود دارد که بیمارانی که عملکرد قلبی سوال برانگیز یا به خطر افتاده دارند، در هنگام مصرف ناپروکسان در معرض خطر بیشتری قرار داشته باشند.
خونریزی گوارشی، زخم و سوراخ شدن:
خونریزی GI، زخم یا سوراخ شدن، که می تواند کشنده باشد، با تمام NSAIDs در هر زمان در طول درمان، با یا بدون علائم هشدار دهنده یا سابقه قبلی از رویدادهای جدی GI گزارش شده است.
خطر خونریزی GI، زخم یا سوراخ شدن با افزایش دوز NSAID، در بیمارانی که سابقه زخم دارند، بیشتر است، به خصوص اگر با خونریزی یا سوراخ شدن پیچیده شود (به بخش ۴٫۳ نگاه کنید)، و در سالمندان. این بیماران باید درمان را با کمترین دوز موجود آغاز کنند. درمان ترکیبی با عوامل محافظ (مانند میسوپروستول یا مهارکننده های پمپ پروتون) باید برای این بیماران در نظر گرفته شود، و همچنین برای بیمارانی که نیاز به آسپیرین دوز پایین همسو دارند، یا داروهای دیگر به احتمال زیاد خطر گوارشی را افزایش می دهند (به بخش ۴٫۵ نگاه کنید).
ناپروکسان پیدا شده است که به خوبی توسط بیمارانی که دیسپسی را با دیگر عوامل مشابه به نمایش می گذارند تحمل می شود. هیچ کدام کمتر، اپیزودهای خونریزی معده و روده در بیماران مبتلا به درمان ناپروکسان گزارش نشده است.
بیمارانی که سابقه سمیت GI دارند، به ویژه هنگامی که سالمندان، باید هر گونه علائم غیرمعمول شکمی (به ویژه خونریزی GI) را به ویژه در مراحل اولیه درمان گزارش کنند.
احتیاط باید در بیماران دریافت کننده داروهای همراه توصیه, که می تواند خطر ابتلا به گوارش را افزایش می دهد, و یا خونریزی, مانند کورتیکواستروئیدها, و یا داروهای ضد انعقاد مانند وارفارین, مهارکننده های انتخابی جذب سروتونین و یا عوامل ضد پلاکت مانند آسپیرین.
هنگامی که خونریزی GI یا زخم در بیماران دریافت کننده ناپروکسان رخ می دهد، درمان باید پس گرفته شود
ناپروکسان باید تحت نظارت نزدیک به بیمارانی که سابقه بیماری گوارشی دارند (کولیت اولسروز، کرون) داده شود چرا که این شرایط ممکن است تشدید شود.
اثرات چشمی مصرف ناپروکسن ۵۰۰
مطالعات تغییراتی در چشم منتسب به اداره ناپروکسان نشان نداده اند. در موارد نادر، اختلالات نامطلوب چشمی از جمله پاپیولیت، نوریت نوری رتروبولبار و پاپیلوئدما، در کاربران NSAIDها از جمله ناپروکسان گزارش شده است، اگرچه نمی توان یک رابطه علت و اثر برقرار کرد؛ بر این اساس، بیمارانی که در طول درمان با محصولات حاوی ناپروکسان دچار اختلالات بینایی می شوند، باید معاینه چشم پزشکی داشته باشند.
اثرات پوستی ناپروکسن ۵۰۰
واکنش های جدی پوستی، برخی از آن ها کشنده، از جمله درماتیت لایه برداری، سندرم استیونز-جانسون، و نکروز اپیدرمی سمی، بسیار به ندرت در ارتباط با استفاده از NSAIDs گزارش شده اند (نگاه کنید به ۴٫۸). به نظر می رسد بیماران در اوایل دوره درمان در بالاترین خطر برای این واکنش ها قرار دارند: شروع واکنش های رخ داده در اکثریت موارد در عرض یک ماه اول درمان. ناپروکسان باید در اولین ظاهر بثورات پوستی، جراحات مخاطی، یا هر نشانه دیگری از حساسیت بیش از حد قطع شود.
ترکیب با دیگر NSAIDs
ترکیب محصولات حاوی ناپروکسان و دیگر NSAIDها، از جمله مهارکننده های انتخابی سیکلوکسیژناز-۲، به دلیل خطرات تجمعی القای رویدادهای نامطلوب جدی مرتبط با NSAID توصیه نمی شود.
حاوی لاکتوز
بیمارانی که مشکلات ارثی نادری از عدم تحمل گالکتوز دارند، کمبود کل لاکتاز یا مالابسارپشن گلوکز-گالاکتوز نباید این دارو را مصرف کنند.
حاوی سدیم
این دارو شامل کمتر از 1 میلی مول سدیم (23 میلی گرم) در هر قرص, است که می گویند اساسا ‘بدون سدیم’4.5 تعامل با سایر محصولات دارویی و دیگر اشکال تعامل
مسکن های دیگر از جمله مهارکننده های انتخابی سیکلوکسیژناز-۲:
اجتناب از استفاده همراه از دو یا چند NSAIDs (از جمله آسپیرین) به عنوان این ممکن است خطر ابتلا به اثرات نامطلوب را افزایش می دهد (نگاه کنید به بخش 4.4).
ضد فشارخون:
کاهش اثر ضد فشار خون.
ناپروکسان و سایر داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی می توانند اثر ضد فشار خون ضد فشار خون را کاهش دهند. استفاده هم زمان از NSAIDها با مهارکننده های ACE یا آنتاگونیست های گیرنده آنژیوتنسین-II ممکن است خطر اختلال کلیوی را افزایش دهد، به ویژه در بیمارانی که عملکرد ضعیف کلیوی از پیش موجود دارند (نگاه کنید به بخش ۴٫۴).
دیورتیک:
کاهش اثر دیورتیک. دیورتیک ها می توانند خطر نفروتیک بودن NSAIDها را افزایش دهند.
اثر ناتریورتیک فروزمید گزارش شده است که توسط برخی داروهای این کلاس مهار می شود.
Probenecid:
Probenecid داده شده به طور همزمان سطح پلاسمای ناپروکسان را افزایش می دهد و نیمه عمر پلاسمای خود را به طور قابل توجهی گسترش می دهد.
گلیکوسایدهای قلبی:
NSAIDها ممکن است نارسایی قلبی را تشدید کنند، GFR را کاهش دهند و سطح گلیکوساید پلاسما را افزایش دهند.
لیتیوم:
کاهش حذف لیتیوم.
مهار ترخیص لیتیوم کلیوی که منجر به افزایش غلظت لیتیوم پلاسما می شود، گزارش شده است.
متوترکسات:
کاهش حذف متروکسات.
احتیاط توصیه می شود زمانی که methotrexate به طور همزمان به دلیل افزایش احتمالی سمیت آن تجویز از ناپروکسان گزارش شده است برای کاهش ترشح لوله ای متروکسات در مدل حیوانی.
سیکلوسپورین:
افزایش خطر ابتلا به نفروتوکسیته.
میفکریستون:
NSAIDها نباید به مدت ۸ تا ۱۲ روز پس از مصرف میفکریستون مورد استفاده قرار گیرند چرا که NSAIDها می توانند اثر میفکریستون را کاهش دهند.
کورتیکواستروئیدها:
افزایش خطر خونریزی GI یا زخم گوارشی (نگاه کنید به بخش 4.4 – هشدارهای ویژه و اقدامات احتیاطی برای استفاده).
ضد انعقاد:
مصرف NSAIDها در ترکیب با ضد انعقادی مانند وارفارین یا هپارین ناامن تلقی می شود مگر اینکه تحت نظارت مستقیم پزشکی قرار گیرد، چرا که NSAIDها ممکن است اثرات ضد انعقاد ها را بالا ببرند (نگاه کنید به بخش ۴٫۴ – هشدارهای ویژه و احتیاط برای استفاده). با توجه به اتصال پروتئین پلاسمایی ناپروکسان، بیمارانی که به طور همزمان آنتی انعقادی دریافت می کنند باید برای نشانه های بیش از حد مصرف این داروها مشاهده شوند.
آنتی بیوتیک های کینولون:
داده های حیوانی نشان می دهد که NSAIDها می توانند خطر تشنج های مرتبط با آنتی بیوتیک های کینولون را افزایش دهند. بیمارانی که NSAIDs و کینولون مصرف می کنند ممکن است خطر ابتلا به تشنج را افزایش دهند.
تکولیکموس:
احتمال افزایش خطر نفروتوکسیته زمانی که NSAIDs با تاکولیموس داده می شود.
Sulphonamides و hydantoins:
با توجه به اتصال پروتئین پلاسمایی ناپروکسان، بیمارانی که به طور همزمان هیدانتوان ها، ضد انعقاد ها، دیگر NSAIDها، آسپیرین یا یک گوگرد آمید بسیار متصل به پروتئین را دریافت می کنند، باید برای نشانه های اضافه مصرف این داروها مشاهده شوند.
بیمارانی که به طور همزمان ناپروکسان و یک هیدانتوان، گوگرد آمید یا گوگرد دریافت می کنند، باید برای تنظیم دوز در صورت نیاز مشاهده شوند. هیچ تعاملی در مطالعات بالینی با ناپروکسان و ضد انعقاد ها یا sulphonylureas (برای دیابت)، مانند گلیمپیرید یا گلیپیزید مشاهده نشده است، اما احتیاط با این وجود توصیه می شود از آنجا که تعامل با دیگر عوامل غیر استروئیدی این کلاس دیده شده است.
عوامل ضد پلاکت و بازدارنده های انتخابی بازپس گیری سروتونین ها
افزایش خطر خونریزی گوارشی وجود دارد (نگاه کنید به بخش 4.4) زمانی که عوامل ضد پلاکت و مهارکننده های انتخابی بازپس گیری سروتونین (SSRIs) با NSAIDs ترکیب می شوند.
زیدوودین و ایبوپروفن
افزایش خطر سمیت هماتولوژیک زمانی وجود دارد که NSAIDs با زیدوفودین داده می شود. شواهدی از افزایش خطر همارتروز و هماتوما در هموفیلی های HIV(+) دریافت کننده درمان همزمان با زیدوفودین و ایبوپروفن وجود دارد.
استیلسالیسیلیک اسید:
داده های فارماکودینامیک بالینی حاکی از آن است که استفاده از ناپروکسان همسو برای بیش از یک روز متوالی ممکن است اثر استایل سالیسیلیک اسید با دوز پایین بر فعالیت پلاکت را مهار کند و این مهار ممکن است تا چند روز پس از توقف درمان ناپروکسان باقی بماند. ارتباط بالینی این تعامل معلوم نیست.
آنت آسید یا کولستیرامین:
استفاده از آنتی آسید یا کولستیرامین می تواند جذب ناپروکسان را به تأخیر بیندازد اما بر میزان آن تأثیری نمی گذارد. اداره هم زمان غذا می تواند جذب ناپروکسان را به تأخیر بیندازد، اما بر میزان آن تأثیری نمی گذارد.
آزمایش های آزمایشگاهی
پیشنهاد می شود که درمان ناپروکسان به طور موقت ۴۸ ساعت قبل از انجام آزمایش های عملکرد آدرنی قطع شود، زیرا ناپروکسان ممکن است به طور artifactually با برخی آزمایش ها برای استروئیدهای ۱۷-کتوژنیک تداخل داشته باشد. به همین ترتیب، ناپروکسان ممکن است با برخی از آسی های اسید ادراری ۵-هیدروکسی نوله استیک تداخل داشته باشد.4.6 باروری، بارداری و لاکتاسیون
بارداری:
ناهنجاری های مادرزادی در ارتباط با دولت NSAID در انسان گزارش شده است; با این حال، این ها فرکانس پایینی دارند و به نظر نمی رسد که از هیچ الگوی قابل تشخیص پیروی کنند. با توجه به اثرات شناخته شده ناپروکسان بر روی سیستم قلبی عروقی جنینی انسان (خطر بسته شدن شریان مجرای)، استفاده در سه ماهه آخر بارداری پیشگیری می شود. شروع کار ممکن است به تاخیر بیفتد و مدت زمان با افزایش تمایل خونریزی در هر دو مادر و کودک توسط ناپروکسان افزایش یابد (نگاه کنید به بخش 4.3 منع مصرف). بنابراین، ناپروکسان نباید در طول دو سه ماهه اول بارداری یا کار مورد استفاده قرار گیرد مگر اینکه سود بالقوه برای بیمار بیشتر از خطر بالقوه برای جنین باشد.