عقب زدگی زانوعقب زدگی زانو

ژنو رکورواتوم یا عقب زدگی زانو (Genu Recurvatum)

ژنو رکورواتوم یا عقب زدگی زانو یک تغییر شکل در مفص زانو است، به نحوی که زانو به سمت عقب تمایل می یابد. به عبارتی زانو بیشتر از حد دامنه حرکت طبیعی خود باز می شود.ژنو رکورواتوم در خانم ها و افرادی که لاکسیته (شلی) فامیلیال لیگامان دارند بیشتر دیده می شود.

دامنه حرکت طبیعی مفصل زانو در یک فرد بالغ ۰ تا ۱۳۵ درجه می باشد و حداکثر اکستنشن (باز شدن) زانو تا ۱۰ درجه می باشد. در ژنو رکورواتوم مقدار اکستنشن زانو از این حد فراتر می رود. ژنو رکورواتوم می تواند منجر به درد زانو و همچنین آرتروز زانو شود.

بیمار مبتلا به ژنورکورواتوم

علل ایجاد ژنورکورواتوم:

عوامل زیر ممکن است در ایجاد بیماری نقش داشته باشند:

1. ضعف عضلات چهار سر ران
2. آسیب رباط های صلیبی PCL و PLC
3. شیب معکوس پروگزیمال تیبیا
4. شلی فاملیال لیگامان ها (familial ligament laxity)
5. اختلالات بافت همبند (سندرم مارفان، سندرم اهلرز-دانلوس، استئوژنز ایمپرفکتا، سندرم مفصل پرتحرک خوش خیم)
6. اختلاف در طول اندام تحتانی
7. بیماری های خاص. مانند: سربرال پالسی، مولتیپل اسکلروزیس، دیستروفی عضلانی

علائم ژنورکورواتوم:

1. خالی کردن زانو به سمت هایپر اکستنشن
2. مشکل در فعالیت های استقامتی
3. احساس درد و فشار شدید در جلوی زانو

تشخیص ژنورکورواتوم:

برای تشخیص ابتدا زانوی بیمار توسط پزشک معاینه می شود. بهترین روش بالینی تشخیص هایپراکستنشن زانو، اندازه گیری ارتفاع پاشنه بیمار از سطح زیر پای او می باشد.همچنین برای ارزیابی بیشتر زانوی این بیماران از عکس رادیوگرافی ساده ایستاده استفاده می شود.

درمان ژنورکورواتوم:

1. فیزیوتراپی: در صورتی که رباط های صلیبی و رباط های طرفی زانوی بیمار سالم باشند، درمان اولیه توانبخشی و تقویت عضلات چهار سر ران به منظور جبران نمودن هایپر اکستنشن زانو می باشد. همچنین استفاده از بریس زانو به منظور جلوگیری از هایپر اکستنشن به این بیماران توصیه می شود.

2. جراحی استئوتومی: در صورتی که درمان فوق موثر نبود و یا بیمار دچار بدشکلی تیبیا باشد، می توان به کمک جراحی استوئوتومی پورگزیمال تیبیا، شیب خلفی تیبیا را افزایش داد.

جراحی استئوتومی زانو در بیمار ژنورکورواتوم

درمان بیماران مبتلا به ژنورکورواتوم ایزوله، جراحی استئوتومی قدامی-میانی یا قدامی-خارجی پروگزیمال تیبیا می باشد. با وجود اینکه این جراحی ها بزرگ می باشند معمولا تاثیر بسیار مثبتی در بر طرف نمودن هایپر اکستنشن زانو دارند و به بیمار اجازه می دهند تا بتواند پس از جوش خوردن استئوتومی فعالیت روزانه خود را مانند قبل انجام دهد.