تاریخچه
شکستگی مچ دست، شکستگی‌هایی در انتهای تحتانی رادیوس، یکی از دو استخوان ساعد هستند. به طور معمول در افراد مسن، این وضعیت زمانی رخ میدهد که افراد برای جلو‌گیری از سقوط خود، روی دست خود می‌افتند. استخوان‌های شکسته اغلب از هم جدا شده و در نتیجه شکستگی «جابه‌جا شده» ایجاد میشود.
برای اکثر مچ‌های شکسته، استخوان‌ها را می‌توان با هم به عقب برد (reduced) و بدون جراحی با یک قالب گچی برای چند هفته در جای خود نگاه داشت. هنگامی که شکستگی‌ها ناپایدار هستند، قطعات در کنار هم باقی نمی‌مانند. یکی دیگر از راه‌های مدیریت مچ شکسته، نگه داشتن استخوان‌ها در محل خود با یک روش جراحی، مانند پین‌گذاری از راه پوست (percutaneous pinning) است. این روش شامل جایگذاری سوزن‌ها یا سیم‌ها از طریق پوست برای نگه داشتن استخوان‌ها در یک موقعیت مناسب است، تا زمانی که التیام پیدا کنند. در اکثر روش‌های پین‌گذاری، سوزن یا سیم برای فیکس کردن قطعات با هم استفاده می‌شوند. در پین‌گذاری Kapandji، سیم‌ها برای حمایت از قطعه دیستال (انتهای تحتانی) جایگذاری می‌شوند.
روش‌ها
این یک به‌روز‌رسانی از مرور کاکرین است که برای اولین‌بار در سال 2007 منتشر شد. ما به دنبال شواهدی از کارآزمایی‌های تصادفیسازی و کنترل شده بودیم که استفاده از پین‌گذاری از راه پوست را آزمایش کرده یا جنبه‌های پین‌گذاری را با هم مقایسه کرده بودند. ما پیامدهای اصلی را از قبل تعیین کردیم: عملکرد گزارش شده توسط بیمار، تعداد شرکت‌کنندگان با هر گونه عارضه و با عوارض نیازمند به درمان بیشتر، قدرت چنگ زدن دست (grip strength) و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت. ما بانک‌های اطلاعاتی پزشکی را تا جون 2019 جست‌وجو کردیم.
نتایج جست‌وجو
ما 26 مطالعه تصادفیسازی شده را شامل 1946 فرد بزرگسال مسن و زن با شکستگی‌های بالقوه ناپایدار مچ دست وارد کردیم. مطالعات یکی از 10 مقایسه و پیامدهای کلی کمتر گزارش شده را آزمایش کردند. در زیر، ما فقط پیامدهای اصلی را که برای آنها شواهدی در دست داشتیم، گزارش می‌کنیم.
نتایج کلیدی
یازده کارآزمایی به مقایسه پین‌گذاری از راه پوست با بی‌حرکت کردن شکستگی به کمک قالب گچی پرداختند. ما مطمئن نیستیم که پین‌گذاری باعث تفاوت در عملکرد گزارش شده توسط بیمار، در شش هفته یا شش ماه (داده‌ها از یک مطالعه) شود. هیچ داده‌ای در مورد تعداد شرکت‌کنندگان با هر عارضه‌ای وجود نداشت. جابه‌جایی مجدد شکستگی که منجر به درمان بیشتر شود، به‌طور متوسط در یکی از هشت فردی رخ داد که فقط با قالب گچی درمان شدند (شش مطالعه). از عوارض مربوط به عمل جراحی، عفونتی که نیاز به آنتی‌بیوتیک داشته باشد و گاهی اوقات درآوردن زودهنگام سیم، به‌طور متوسط در یکی از 13 فرد در گروه پین‌گذاری (هفت مطالعه) رخ داد. ما مطمئن نیستیم که تفاوتی بین دو درمان در خطر ابتلا به عوارض دیگر وجود داشته باشد. ما از اثرات پین‌گذاری بر قدرت چنگ زدن دست در 12 ماه (چهار کارآزمایی) یا کیفیت زندگی در چهار ماه (یک مطالعه) مطمئن نیستیم.
از شش مطالعه‌ای که به مقایسه تکنیک‌های مختلف پین‌گذاری پرداختند، یک مطالعه پین‌گذاری Kapandji را با روش across-fracture مقایسه کرد. ما مطمئن نیستیم که پین‌گذاری Kapandji، خطر ابتلا به عوارض و یافتن تفاوت اندک بین گروهی را در قدرت چنگ زدن افزایش دهد.
دو مطالعه به مقایسه پین‌های زیست‌تخریب‌پذیر (حل‌شدنی) در مقابل سیم فلزی، با استفاده از دو روش بسیار متفاوت پین‌گذاری، پرداختند. هر دو مطالعه عوارض جانبی زیادی را در رابطه با استفاده از مواد تخریب‌پذیر پیدا کردند.
سه مطالعه پنهان کردن انتهای سیم را زیر پوست با آزاد نگاه داشتن آن در معرض دید مقایسه کردند. ما مطمئن نیستیم که پنهان کردن انتهای سیم، خطر عفونت سطحی را کاهش میدهد. با این حال، پنهان کردن انتهای سیم ممکن است نیاز به درمان تهاجمی بیشتری برای درآوردن سیم داشته باشد.
معمولا، مچ دست پس از پین‌گذاری در قالب گچی قرار داده میشود. ما مطمئن نیستیم که موقعیت مچ دست در قالب گچی باعث تفاوت در خطر عوارض یا قدرت چنگ زدن دست میشود (یک مطالعه). سه مطالعه، به حرکت درآوردن زودهنگام مچ دست را پس از یک هفته در قالب گچی ماندن با بی‌حرکت ماندن مچ دست به میزان چهار یا شش هفته مقایسه کردند. یک مطالعه که از پین‌گذاری Kapandji استفاده کرد، عوارض بیشتری را برای به حرکت درآوردن زودهنگام مچ دست گزارش داد، اما ما در مورد تاثیر به حرکت درآوردن زودهنگام بر عوارض کلی یا قدرت چنگ زدن دست مطمئن نیستیم.
هیچ کارآزمایی‌ای روش‌ها یا زمان‌بندی مختلف درآوردن پین را آزمایش نکرد.
کیفیت شواهد
همه 26 مطالعه نقاط ضعف داشتند که می‌تواند قابلیت اطمینان نتایج آنها را تحت تاثیر قرار دهد. ما کیفیت شواهد را برای تمامی پیامدهای گزارش شده و برای همه مقایسه‌‌ها، پائین یا اغلب، بسیار پائین در نظر گرفتیم. این به این معنی است که ما در مورد نتایج مطمئن نیستیم.
نتیجه‌گیری‌ها
این مرور نتیجه‌گیری کرد که شواهد کافی برای اطلاع از نقش پین‌گذاری از راه پوست و تصمیم‌گیری‌های درمانی مرتبط با آن وجود ندارد. در حالی که انجام تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، توصیه می‌کنیم منتظر نتایج یک مطالعه بزرگ در حال انجام بمانیم که به مقایسه پین‌گذاری در برابر قالب گچی پرداخته است.