هنگامی که غضروف های مفصل آسیب می بینند دیگر امکان تحرک رضایت بخشی مفصل و بدون درد را نمی دهد، می توان از پروتز زانو برای جایگزینی تمام یا بخشی از مفصل استفاده کرد. در این پست راهنمای جامعی از انتخاب پروتز زانو به شما می گوییم. با طب دائم همراه باشید.
چرا یک پروتز سه محفظه ای یا تک همراهی را انتخاب کنید؟
در طول یک عمل جراحی تعویض زانو، جراح ممکن است انتخاب کند که یک پروتز کامل (سه محفظه ای) یا جزئی (تک) بسته به وضعیت زانو و رباط ها قرار دهد.
پروتزهای کامل زانو یا سه محفظه ای: این ها جایگزین تمام غضروف آسیب دیده در زانو می شوند (این مورد برای اکثر آرتریت ها است) و گاهی نیاز به حذف رباط های صلیبی خاصی دارند. این می تواند شامل تمام غضروف تیبیوفمورال و همچنین گاهی اوقات که از مفصل پتلافمورال. پروتز های سه محفظه ای با مفاصل کشویی یا لولایی وجود دارد، دومی که امروز کمتر مورد استفاده قرار می گیرد.
پروتزهای تک : این پروتز یا پروتزهای جزئی نیز نامیده می شوند، این پروتزها تنها غضروف محفظه آسیب دیده را بدون دست زدن به محفظه های دیگر زانو یا رباط ها جایگزین می کنند. این می تواند محفظه میانجی یا دری باشد. آن ها زمانی مورد استفاده قرار می گیرند که آرتریت به یک محفظه واحد محدود شود. محفظه ها و رباط های دیگر باید سالم باشند.
چگونه بین ابزار دقیق استاندارد یا سفارشی را انتخاب کنید؟
برای تعویض کامل زانو، شما می توانید بین ابزار دقیق استاندارد یا سفارشی را انتخاب کنید. اینها تفاوت ها هستند:
ابزار دقیق استاندارد: این تکنیک شامل برنامه ریزی عمل با استفاده از رادیوگرافی های استاندارد و سپس ساخت بریدگی استخوان فمورال و تیبیال با استفاده از قالب های برش استاندارد است که به سادگی با توجه به اندازه بیمار متفاوت خواهد بود. بنابراین جراح باید به اندازه گیری ها و محاسبات انجام شده از اشعه ایکس تکیه کند تا قالب را به درستی قرار دهد و بریدگی های مورد نظر را انجام دهد.
ابزار دقیق سفارشی: در سال های اخیر تولیدکنندگان ایمپلنت یک سیستم برنامه ریزی پیش از عمل سه بعدی را توسعه داده اند. بیمار ابتدا باید تحت سی تی اسکن یا ام آر آی قرار گیرد، سپس قالب های عمل جراحی سفارشی شده با استفاده از چاپ سه بعدی طراحی می شوند. آن ها اغلب از نایلون ساخته می شوند. مزیت این تکنیک این است که برای جراح که از یک قالب برش کاملاً سازگار با ریفولوژی بیمار برای ساخت بریدگی استخوان استفاده می کند، بسیار عملی تر است. با این حال، تاخیر برای این قالب های 3D چاپ شده عمل را طولانی تر می کند، که می تواند یک مانع باشد مگر عملیات باید به سرعت انجام شود.(این نوع پروتز برای عمل جراحی در ایران وجو ندارد.)
چگونه می توانم بین یک پروتز ثابت یا موبایل انتخاب کنم؟
دو نوع پروتز زانو ثابت و موبایل وجود دارد.
موبایل در سال های اخیر محبوبیت به دست آورده انددر تئوری، آنها مزایای خاصی نسبت به کاشت ثابت، به خصوص از نظر بهبود حرکت و زندگی خواهد داشت.
با این حال، تا به امروز، هیچ مدرک ملموس از پیشرفت های بالینی قابل توجهی مربوط به استفاده از پروتزهای موبایل همراه وجود ندارد.
کدام همترازی را باید انتخاب کنم؟
سه نوع همترازی در عمل جراحی زانو وجود دارد را می توان هنگام کاشت اجزای پروتز انتخاب کرد: همترازی مکانیکی خنثی، همترازی کینماتیک یا همترازی ترکیبی. اینها تفاوت ها هستند:
هم ترازی مکانیکی خنثی: بخش ها و اجزای استخوانی بر روی محور مکانیکی اندام پایینی (استخوان ران + تیبیا) همتراز می شوند. از لحاظ تاریخی، این تکنیک به عنوان تنها گزینه برای جلوگیری از شکست زودرس پروتز و نیاز به عمل جراحی تجدید نظر زودهنگام مورد حمایت قرار گرفت. اما این موضوع در روزهای اولیه تعویض زانو درست بود، زمانی که کیفیت ایمپلنت ها و روش های تثبیت بیشتر از امروز قدیمی بود. امروزه تکنیک های همترازی جنبشی یا ترکیبی پذیرفته می شوند و به طور گسترده ای نیز انجام می شوند.
هم ترازی کینماتیک: در این حالت بریدگی ها به دنبال کینماتیک زانو در حرکت، حفظ همترازی اندام در تغییر شکل اصلی آن است. بنابراین زاویه همترازی به صورت خاص بیمار تعریف می شود.
هم ترازی هیبریدی: بخشی از بریدگی ها با محور مکانیکی اندام پایینی همسو شده و بخش دیگری از کینماتیک زانو پیروی می کند.
عوارض بالقوه عمل تعویض مفصل زانو چه هستند؟
سه نوع عوارض می توانند در حین عمل جراحی تعویض زانو رخ دهند: عوارض حین عمل، عوارض زودهنگام و عوارض ثانویه. این عوارض مربوط به ماهیت خود عمل است و شامل خطرات احتمالی مربوط به بیهوشی یا خطرات جراحی مربوط به سن بیمار و سابقه پزشکی نمی شود.اینها سه نوع عوارض هستند:
عوارض حین جراحی: این ها استثنایی هستند و می توانند به دلیل مثلاً آسیب به یک شریان بزرگ اندام پایینی (شریان پاپلیتیال) یا یک عصب (عصب سیاتیک پاپلیتیال خارجی) در طول عمل باشد.
عوارض زودهنگام: عارضه اصلی این نوع عفونت است. این یک عارضه جدی است، اما نادر است. نظارت در هفته های پس از عمل، تشخیص این عارضه و درمان میکروب مسئول با آنتی بیوتیک های مناسب را امکان پذیر می کند. عملیات دیگری اغلب به منظور تمیز کردن مفصل و پروتز لازم است. عوارض اولیه نیز شامل فلبیت، هماتوما، سفتی زانو و غیره است.
عوارض ثانویه: این عوارض شامل عوارض مکانیکی مربوط به عملکرد پروتز، عفونت دیرهنگام است که ممکن است به دلیل آلودگی پروتز توسط عفونت دور از زانو (آبسه دندان، عفونت ادراری و غیره)، یا سفتی زانو باشد که مدتی پس از عمل رخ می دهد.