Ilizarov دستگاه های ثابت خارجی بر روی بیماران مورد استفاده در درمان غیر اتحادیه در 1950s ایلیزاروف تشکیل پینه را مشاهده کرد و زمانی که یکی از بیماران به جای فشرده کردن کادر بدن خود را بلندتر کرد، استخوان سازی حواس پرتی را کشف کرد. این روش، و اولین دستگاهی که او برای آن طراحی کرد، با الهام از یک کمان شفت روی کالسکه اسب ساخته شد . در اصل از قطعات دوچرخه برای قاب استفاده می شد.
روش شهرت در سراسر اتحاد جماهیر شوروی به دست آورد که او با موفقیت درمان شوروی رکورد جهانی را ، و بلوز طلا مدال بالا، والری Brumel در سال 1968 Brumel خود را شکست استخوان درشت نی در تصادف موتور سیکلت و حال 20 عملیات ناموفق بیش از یک دوره سه ساله تلاش برای تعمیر غیر اتحادیه خود را ایلیزاروف از استخوان سازی حواس پرتی برای التیام ناهماهنگی و 3.5 سانتی متر (1.4 اینچ) اختلاف طول پا استفاده کرد.
ایلیزاروف در سال 1980 زمانی که با موفقیت کارلو مائوری ، روزنامه نگار و ماجراجوی ایتالیایی برخورد کرد، شهرت بیشتری به دست آورد . مائوری ده سال قبل در یک حادثه اسکی پای خود را شکسته بود و استخوان درشت نی او هرگز به درستی بهبود نیافته بود. هنگامی که او در سفری در سراسر اقیانوس اطلس بود، زخم روی پایش دوباره باز شد و یک پزشک روسی به او توصیه کرد که ایلیزاروف را ببیند. هنگامی که مائوری پس از درمان به ایتالیا بازگشت، پزشکان ایتالیایی تحت تأثیر قرار گرفتند که عدم جوش خوردن استخوان ساق او ترمیم شده است. آنها از ایلیزاروف دعوت کردند تا در کنفرانس AO ایتالیا در بلاجیو سخنرانی کند .این اولین باری بود که ایلیزاروف خارج از « پرده آهنین » صحبت کرد“.
این روش در سال 1987 توسط ویکتور فرانکل، رئيس جمهور از به ایالات متحده آورده شد بیمارستان برای بیماری های مشترک ، و دکتر استوارت سبز که در سال 1992، ویرایش ترجمه برای اولین بار انگلیسی کتاب Ilizarov است.
فیکساتورهای خارجی Ilizarov را می توان برای اصلاح ناهنجاری های زاویه ای در ساق پا، اصلاح اختلاف طول پا و درمان عدم چسبندگی استفاده کرد.در اکثر کشورهای در حال توسعه این یک تکنیک بسیار تخصصی است که به دلیل پیچیدگی آن عمدتاً برای اصلاح ناهنجاری توسط جراحان مجرب استفاده می شود. توسعه بیشتر ساختار حلقه منجر به قاب فضایی تیلور شد که همه کاره تر است و استفاده از آن بسیار آسان تر است، اما بسیار پرهزینه است. دستگاه های افزایش طول اندام داخل مدولری نیز موجود است، اما گزینه بسیار پرهزینه ای نیز می باشد.
گابریل آبراموویچ الیزاروف آكادمیسین، طراح و ابداع كننده روش جدیدی در معالجه ضایعات مفصلی – حركتی اندام ها بود كه در سال ۱۹۴۵ میلادی و پس از جنگ جهانی دوم، با مشاهده مجروحان زیاد جنگی كه دچار نقص عضو (قطع دست و پا) شده بودند به این فكر افتاد تا با ابداع روش جدیدی از قطع دست و پای انسان ها در حوادث جلوگیری كند.
از همین رو با ابداع یك «فیكساتور» ساده در لابراتواری در شهر «گوركان» روسیه كه در آن زمان زیرمجموعه دانشكده پزشكی لنینگراد یا سن پترزبورگ فعلی محسوب می شد، با دو حلقه ساده به صورت ابتدایی به معالجه بیمارانی پرداخت كه در حوادث جنگ جهانی دوم دچار نقص عضو شده بودند.
وی در ابتدای كار خود با مشكلات فراوانی مواجه بود كه می توان از جمله آنها به عدم پذیرش از سوی جامعه پزشكان اشاره كرد، به طوری كه به وی تهمت های فراوانی زده شد. و حتی به دلیل نوع ساختار دستگاه وی كه از فلز ساخته شده بود، او را آهن فروش نیز ملقب كردند. اما علیرغم تمام این مشكلات وی با اعتقاد راسخ به كار خود، مسیرش را ادامه داد تا اینكه قهرمان المپیك پرتاب نیزه به نام «والری بورومی» كه در یك سانحه دچار نقص عضو شده بود با مراجعه به وی پس از مدتی توانسته بود سلامتی خود را بار دیگر به دست آورده و در جایگاه قهرمانی قرار گیرد.
همین امر باعث شد تا این قهرمان دست به تبلیغات وسیعی برای پرفسور الیزاروف و روش جراحی او در سراسر دنیا بزند و در پی آن، یك بخش پزشكی را در اختیار پرفسور قرار دادند و او به این طریق به مداوای مجروحان جنگی پرداخت. پس از آن لابراتوری را برای وی فراهم كردند و بعدها او مركزی را برای مداوای بیماران ایجاد و در سال ۱۹۷۹ میلادی، دانشگاه الیزاروف را تاسیس كرد.
در سال ۱۹۸۰ میلادی برای نخستین بار یك پزشك ایتالیایی برای آشنایی با این روش به مركز الیزاروف آمد و سپس با چاپ یك مقاله، روش الیزاروف را با نام خود معرفی كرد كه به دنبال این اقدام، مقامات دولت روسیه در صدد پیگیری این موضوع برآمدند كه در نهایت پزشك ایتالیایی مجبور به عذرخواهی شد.
بیشتر نقص ها در ناحیه دست و پا كه روش های معمول ارتوپدی در اصلاح و درمان آن ناتوانند، با روش الیزاروف قابل معالجه است. خیلی از موارد هست كه روش های معمول به جز قطع عضو و گذاشتن پرتز (دست و پای مصنوعی) جوابی برای آن ندارند، اما الیزاروف با فیكساتورهایی كه ساخت، توانست این اختلالات را بدون قطع عضو درمان كند. با فیكساتورهای الیزاروف می توان انحراف ها یا كوتاهی استخوان های اندام را از بین برد، حتی در درمان بعضی اختلالات ستون فقرات هم روش الیزاروف كاربرد دارد. در واقع این طور بگویم الیزاروف به بیمارانش این امكان را داد كه نه فقط صاحب یك دست شوند، بلكه دستی داشته باشند كه بتوانند با آن زندگی كنند.
آیا روش الیزاروف منحصر به فرد است و كسی قبل از او این روش را به كار نبرده بود؟
اولین كسی كه از این روش در سطح ابتدایی استفاده كرد، شخصی آلمانی به نام دكتر «واگنر» بود. بعد از او چند پزشك دیگر این كار را ادامه دادند، اما نتیجه نگرفتند، ولی پرفسور الیزاروف با آزمایش روی حیوانات، كاربرد فیكساتورها را به حد كمال رساند. در اصل ابداع كننده این شكل از فیكساتورهای خاص و این نوع كاربرد او بود.