ORIF: تثبیت پیچ
هالوکس ، فالانکس پروگزیمال ، دیفیز ، ساده
Hallux, proximal phalanx, diaphysis, simple
پا یک ساختار خاص است که به طور کلی به حالت آناتومیک برای راه رفتن بدون درد نیاز دارد. به دلیل این موقعیت آناتومیکی ، انتظار شکستگی های متاتارس و فالانکس وجود دارد. بدشکلی زاویه ای منجر به مشکلات بعدی در راه رفتن می شود. phalanx اول از اهمیت بیشتری نسبت به هر چهار مورد دیگر برخوردار است. جراحی فالانکس پروگزیمال نادر است زیرا به طور کلی ریداکشن بسته بسیار قابل قبول است و درمان جراحی در بقیه موارد وجود دارد که آسیب قابل توجهی وجود داشته باشد.
نشانه های اصلی
تغییر شکل (سوتغذیه یا بد راه رفتن)
کاربردها
- هرگونه سوحرکات phalanx اول
- هرگونه زاویه بد استفاده از phalanx اول
- فالانکس پروگزیمال دوم تا پنجم که با استفاده از پد لاانگشتی یا آتل زدن کاهش نمی یابد
- شکستگی های باز
مزایا
- تسهیل در راه رفتن که قبلا سخت و دشوار بوده است
- کنترل بهتر درد
نشانه
اولین نشانه ORIF تغییر شکل آن است ، به دلیل سو تغذیه یا بدحالتی در حرکت.
در زیر روش های درمان ORIF آورده شده است:
استفاده از پیچ های فیکسیشن
تثبیت داخلی با یک یا چند پیچ ممکن است انجام شود.
استفاده از پلاک و پلاتین
بهتر است هنگامی که فقط از یک پیچ فیکس کننده استفاده می شود ، شکستگی را با یک پلاک محافظت کرد. این درجه تثبیت را افزایش می دهد و اجازه می دهد تحمل بیشتری وزن را تحمل کند که توان بخشی را نیز تسهیل می کند. در صورت امکان پیچ فکیس را از طریق پلاک وارد کنید ، زیرا این امر باعث افزایش درجه پایداری می شود.
تثبیت کانال K از طریق پوست
متناوباً ، ممکن است ریداکشن با استفاده از اتصال با دو یا چند سیم K انجام شود. این ممکن است در بیمارانی که دارای پوشش ضعیف بافت نرم یا دارای بیمارهای زمینه ای پزشکی هستند انجام شود.
برای پایداری کلی حداقل دو سیم K لازم است. سیم های K ممکن است به صورت موازی یا ضربدری قرار بگیرند. برای قرار دادن موازی ، سیم های K وارد فالانکس دیستال می شوند و از اولین پروگزیمال متاتارس سر خارج می شوند.
ثابت شدن پیچ ORIF
اگر قرار باشد سیم های متقاطع K وارد شود ، محل شکستگی باید نزدیک به محل عبور سیم ها باشد.
آماده سازی و رویکرد بیمار
آماده سازی بیمار
این روش به طور معمول در حالت خوابیده انجام می شود. به صورت شکل زیر
اپروچ :
شکستگی دیافزیکی فالانکس پروگزیمال هالوکس بهتر است از طریق یک روش مدیال پروگزیمال هالوکس شود.
کاهش و تثبیت اولیه Reduction and preliminary fixation
ریداکشن مستقیم
برای کاهش شکستگی از periosteal elevator به عنوان اهرم استفاده کنید.
چرخش محوری ، طول و زاویه آناتومیک را بازیابی کنید.
قرار دادن گیره
با استفاده از گیره عمل ریداکشن را انجام دهید تا نقاط در زاویه راست خط شکست قرار بگیرند. این امر به کاهش شکستگی و استفاده از فشرده سازی کمک می کند.
پس از ریداکشن و فشرده شدن ، حالت را با سیم K حفظ کنید.
تثبیت اولیه
سیم K را می توان از طریق همین روش وارد کرد ، اما باید به گونه ای قرار گیرد که در تثبیت بعدی اختلال ایجاد نکند.
Fixation
قرار گیری پیچ لگ
این شکستگی ها معمولاً دارای پایداری ذاتی هستند که باعث می شود اتصال پیچ لگ کافی باشد. به ندرت باید از یک پلاک برای محافظت از تثبیت پیچ لگ استفاده شود.
تهیه و شکل دهی پلاک
پلاک را به طول مناسب ببرید.
پلاک را خم کرده و بچرخانید تا با آناتومی استخوان متناسب شود.
کاربرد پلاک
در صورت تداخل با پیچ فیکس، گاهی اوقات پیچ میانی باید کنار گذاشته شود.
مراقبت های بعدی
درمان فوری بعد از جراحی استراحت ، یخ و بالاگرفتن پا است.
باید بیمار را تشویق کرد که راه رفتن را شروع کند. استفاده از ارتز پا ، عصا یا واکر ، برای محافظت از انگشت پا مفید است.
بیماران برای جلوگیری از سفتی باید مفصل مچ پا خود را خارج از واکر قرار دهند.
برای قوام و محکم شدن رضایت بخش انگشت پا را در 6 هفته انجام دهید و در صورت وجود سیم های K را می توانید بردارید. هنگامی که شکستگی متحد شد ، ممکن است ارتز به تدریج کنار گذاشته شود.
برداشتن پیچ فیکس تنها در مواردی ضروری است که پیچ باعث ایجاد مشکل شده باشد.
منبع : سایت Ao
ممنون از مطالب مفید و آموزنده ای که در اختیار عموم گذاشتید ?