محققان واکسن جدیدی ساخته‌اند که نویدبخش یک مکانیسم فرار ایمنی در تومورهای سرطانی است. آنها دریافتند که این واکسن از تومورهای سرطانی در مدل‌های سرطان موش و پستانداران محافظت می‌کند. آنها قصد دارند سال آینده این واکسن را وارد آزمایشات بالینی کنند.
توسعه واکسن‌های سرطان نتیجه تقریباً سه دهه یک منبع معتبر تحقیقات سرطان بوده است. بسیاری از فرم‌های منبع مطمئن واکسن‌های سرطان تحت تحقیق هستند، از جمله آنهایی که پروتئین‌های بیان شده در انواع مختلف سرطان را هدف قرار می‌دهند، و آنهایی که بر اساس جهش‌های تومور فردی، منبع مورد اعتماد شخصی‌سازی شده‌اند. در حالی که واکسن های موجود می توانند پاسخ ایمنی را در خون القا کنند، تومورها اغلب از طریق مکانیسم فرار ایمنی از این پاسخ طفره می روند.
هدف قرار دادن این مکانیسم ممکن است به محققان در بهبود کارایی واکسن سرطان کمک کند.
در یک مطالعه اخیر، محققان واکسن سرطان جدیدی ساخته اند که مکانیسم فرار ایمنی را هدف قرار می دهد و سطح آنتی بادی ایمنی را افزایش می دهد.
نحوه عملکرد واکسن سرطان
دکتر سانتوش کساری، مدیر عصب انکولوژی در مرکز بهداشت پراویدنس سنت جان، رئیس بخش علوم اعصاب ترجمه و درمان اعصاب در موسسه سرطان سنت جان در سانتا مونیکا، کالیفرنیا، و مدیر پزشکی منطقه ای موسسه تحقیقاتی بالینی پراویدنس کالیفرنیای جنوبی او که در این مطالعه شرکت نداشت، توضیح داد که این واکسن چگونه کار می کند.
این رویکرد جدید این مکانیسم مقاومت را با ساختن واکسنی برای یک پروتئین عمومی که در سرطان ها بیش از حد بیان می شود (یک سیگنال فشار) اما قبل از اینکه سیستم ایمنی آن را تشخیص دهد به سرعت توسط سرطان حذف می شود، هدف قرار می دهد.
آزمایش واکسن سرطان روی موش، میمون
برای شروع، محققان واکسن جدید خود را روی مدل‌های سرطان موش که برای بیان پروتئین‌های MICA/B انسانی اصلاح شده بودند، تزریق کردند. آنها دریافتند که واکسن ها باعث افزایش سطح آنتی بادی در موش ها شده و اثرات ضد توموری را نشان می دهند. محققان سپس حافظه ایمونولوژیک واکسن را ارزیابی کردند. چهار ماه پس از ایمن سازی اولیه، محققان موش ها را در معرض سلول های تومور قرار دادند و دریافتند که آنها کاملاً محافظت می شوند. محققان همچنین دریافتند که معرفی مقادیر کمی از خون از موش‌های واکسینه‌شده، از ریزش پروتئین MICA/B سطح سلولی روی رده‌های سلولی سرطانی انسان و موش جلوگیری می‌کند. محققان همچنین خاطرنشان کردند که این واکسن در کنترل چندین نوع تومور موثر است. محققان سپس بررسی کردند که آیا این واکسن می تواند از عود سرطان پس از برداشتن تومور با جراحی جلوگیری کند یا خیر.
برای انجام این کار، آنها مدل‌های موش سرطان سینه و ملانوم را با احتمال عود پس از برداشتن تومور با واکسن جدید یا واکسن کنترل واکسینه کردند. آنها دریافتند که در مقایسه با واکسن کنترل، واکسن جدید تعداد متاستازهای ریوی شناسایی شده در هر دو مدل سرطانی را بیش از یک ماه پس از جراحی کاهش داد. محققان سپس این واکسن را روی چهار ماکاک رزوس (که معمولاً به عنوان میمون رزوس شناخته می شوند) آزمایش کردند. آنها اشاره کردند که واکسن با واکسن های تقویت کننده بعدی، سطح آنتی بادی را 100 تا 1000 برابر افزایش داد. آنها هیچ عارضه جانبی بالینی یا تغییری در شیمی خون پس از ایمن سازی گزارش نکردند، که، آنها نوشتند، شواهد اولیه برای ایمنی واکسن را نشان می دهد. محققان به این نتیجه رسیدند که واکسن جدید آنها ایمنی محافظتی در برابر تومورهایی با جهش های رایج فرار را امکان پذیر می کند.
آزمایشات انسانی در آینده
محققان خاطرنشان کردند که نتایج آنها ممکن است محدود باشد زیرا آنها مجبور بودند پروتئین‌های MICA/B انسانی را در سلول‌های تومور موش به دلیل تفاوت در زیست‌شناسی سلولی موش و انسان بیان کنند. وقتی از دکتر کای دبلیو. وچرپفنیگ، رئیس ایمونولوژی و ویروس شناسی سرطان در موسسه سرطان دانا-فاربر و نویسنده اصلی این مطالعه پرسیده شد که آینده تحقیقات پیرامون این واکسن چیست، به MNT گفت که آنها قصد دارند واکسن را وارد بالینی کنند.
آزمایشات سال آینده محققان افزودند که این واکسن ممکن است در ترکیب با پرتودرمانی موضعی نیز استفاده شود زیرا آسیب DNA باعث افزایش بیان MICA/B توسط سلول های سرطانی می شود. دکتر کساری افزود: “از آنجایی که این یک هدف گسترده برای سیگنال استرس عمومی سرطان است، واکسن ممکن است کاربرد گسترده ای برای بسیاری از سرطان ها داشته باشد و بنابراین می تواند به عنوان یک رویکرد خارج از قفسه ساخته شود.” دکتر کساری خاطرنشان کرد: اگرچه این مطالعه یک رویکرد جدید و هیجان انگیز برای واکسن های سرطان ارائه می دهد، اما نتایج پیش بالینی باقی می ماند. او در پایان گفت: «پس باید در آینده با انجام آزمایش‌های بالینی فاز اول در آینده در انسان ترجمه شود تا ایمنی و کارایی آن ثابت شود.»
مجله پزشکی طب دائم